In de klassieker 'Tranen van de krokodil' beschrijft Piet Vroon (1939-1998) ons doen en laten met behulp van psychologische gegevens en beschouwingen over de manier waarop onze hersenen in historisch perspectief tot stand zijn gekomen. Centraal in dit boek staat de stelling dat evolutie langzaam te werk gaat, maar dat het tempo sterk verhoogt als er een groot probleem in de omgeving rijst. Zo wordt aan de langdurig 'uitgeteste' delen van het zenuwstelsel in korte tijd een nieuw systeem met nieuwe taken en mogelijkheden toegevoegd.
Douwe Draaisma, met wie Piet Vroon samenwerkte voor het boek 'De mens als metafoor, 'schreef voor deze uitgave een nawoord.
'De Nederlandse intelligentsia is iemand kwijt die nog lang niet gemist kon worden omdat er maar zo weinig van zijn. Iemand die de brede intellectuele mogelijkheid had om de platgetreden paden te verlaten. Iemand die de moed had zijn eigen vertrouwde omgeving te verlaten om zijn tegenstanders op voor hem vreemd terrein tegemoet te treden, desnoods ten koste van een nederlaag, maar onzin diende hoe dan ook te worden bestreden.' - Filosofie Magazine
