Als Sjarrel Charon in juli 2017 gaat werken voor Arvato Bertelsmann in Berlijn heeft hij geen idee wat hem boven het hoofd hangt. Pas tijdens de introductietraining wordt hem verteld dat hij als content moderator voor Facebook en Instagram aan de slag zal gaan. Belangrijk werk: de content moderators hebben in de hand welke posts online blijven staan, en wat er van bovenaf verwijderd wordt.
Omdat Charon een van de weinige Nederlanders is die dit werk aannemen, krijgt hij, als onderdeel van een voortdurend onderbezet team, dagelijks duizenden posts, foto’s en video’s onder ogen. Racisme, haat, zelfmoord, Syriëgangers, kinderporno, executies, pesterijen, zelfbeschadigingen, revenge porn en sadisme komen non-stop voorbij. Tijdens Sinterklaas, verkiezingen en demonstraties verdubbelt het aantal meldingen. Bij elke post moet hij kiezen: wat gaat te ver en wat moet hij volgens de richtlijnen – soms tegen beter weten in – laten schieten?
Dit ontstellend heftige werk houdt Charon acht maanden vol. Als het hem te veel wordt, staat hij er alleen voor: Arvato noch Facebook is geïnteresseerd in het welzijn van zijn werknemers. Na zijn ontslag besluit hij: Nederland – of eigenlijk: de hele wereld – moet weten wat er hier gebeurt en hoeveel leed deze bedrijven op hun geweten hebben.
'De achterkant van Facebook' is een oproep en een aanklacht. Charon is de klokkenluider.
