Een kleine twee jaar ging de econoom Marcel Canoy embedded bij de Rabobank. Zonder voorwaarden. Zonder restricties. Zonder contracten. De bank had de moed om zich open te stellen.
De eigenzinnige Canoy ging onbeschroomd als antropologisch econoom bij medewerkers en klanten in binnen- en buitenland op zoek naar een antwoord op de vraag: wat is er veranderd sinds de crisis bij de bank? Er is heel veel veranderd bij de bank. Vaak door druk van buitenaf: van technologische veranderingen of aangescherpt toezicht tot de publieke opinie.
De Rabobank heeft het vaste voornemen om terug te gaan naar zijn roots: een bank die winst moet maken, maar zich tevens inzet voor maatschappelijke belangen. De goede bedoelingen om het zakelijke met het menselijke te combineren zijn lovenswaardig, maar goede bedoelingen leiden niet altijd tot goede acties. Interne en externe regels worden op de werkvloer te vaak als knellend ervaren. Hierdoor kunnen bankiers nog te weinig op hun eigen morele kompas varen en is afwijken van de regels – ook als dat in belang van bank en de klant is – te ingewikkeld.
