Coos Huijsen (1939) is historicus, homo-emancipator en was in de jaren zeventig actief als Kamerlid voor de CHU en op eigen titel.
Meer over Coos HuijsenHet populisme, een gevaar? In Nederland wordt dat schromelijk overdreven. Een progressieve elite gebruikt de opmars van nieuwrechtse politici als smoesje om haar eigen falen te camoufleren. Om te maskeren hoe weinig gevoel zij nog heeft voor de belevingswereld van gewone mensen.
Sinds de Provobeweging in de jaren zestig als avant-garde van links de term ‘klootjesvolk’ herintroduceerde, heeft die elite voortdurend het narcistische genoegen gecultiveerd om zich van gewone mensen te onderscheiden.
Nadat Coos Huijsen al decennialang hiertegen heeft gewaarschuwd, is het nu tijd voor harde woorden en pijnlijke waarheden. Over hoe onnozel de intelligentsia is. Over hoe zij haar eigen theoretische kennis overschat, ten koste van de wijsheid van gewone mensen en hun dagelijkse ervaringen. Over haar technocratische gelijk en de zogenaamde morele onfeilbaarheid daarvan. Over hoe zij het gezonde verstand buiten de orde van het politieke debat plaatst.
In 'Ode aan het klootjesvolk' legt Huijsen het verziekte politieke klimaat in Nederland genadeloos op de snijtafel en zoekt hij een oplossing in een radicaal nieuwe definitie van het begrip ‘solidariteit’.
