Het startpunt van dit promotie-(PhD)onderzoek en boek is verwondering over het functioneren van de overheid in relatie tot de buitenwacht. Opgegroeid in een ondernemersgezin en werkzaam in een middelgroot bedrijf, ging ik ervan uit dat ‘je niet een effectvol product kunt maken zonder de markt te kennen’. Marktverkenning was voor mij meer dan statistiek en wetenschap. Het was ook spreken met mensen in de praktijk, met klanten en de praktijk ervaren. Voeling houden met waar en wat er ‘echt’ gebeurt.
Maar in de overheid is een paradox waarneembaar. Als een overheid te maken krijgt met complexe vraagstukken waarmee veel actoren van doen hebben, contact met de echte wereld gewenst was, én daarom open beleidsontwikkeling gewenst is, dan past die regelmatig niet bij gangbare departementale ‘beleidsproductieprocessen’.
Hoe het werkt aan de binnenkant van een overheidsorganisatie, dat zich vertaalt in zogenaamde ongeschreven regels, blijkt op gespannen voet te staan met (open) vormen van beleidsontwikkeling waarbij de burger serieus wordt genomen.
Open vormen van beleidsontwikkeling worden in dit boek Open MultiStakeholder Beleidsontwikkeling genoemd (OMSBO).
De vraag ‘Hoe werkt het precies?’ bleef mij intr
igeren. Wat betekent dat voor OMSBO en hoe als beleidsambtenaar om te gaan met de paradox tussen open beleidsontwikkeling en ‘zo werkt het hier’?
