Oekraïners op zolder

Nadat Rusland Oekraïne binnenviel en daar onder het mom van ‘bevrijding’ zijn verwoestende werk begon, vluchtte iedereen weg die vluchten kon. Weg, ver weg van de wrede agressor. Ze vluchtten naar de buurlanden, daarna verspreidden ze zich over Europa. Ook Nederland biedt nu onderdak aan vele tienduizenden Oekraïense vluchtelingen.

Marianne Janssen en echtgenoot Goos, twee zeventigers, zaten aan de televisie gekluisterd. Het besef groeide dat zij aan Oekraïners onderdak moesten bieden. Op zolder hadden ze immers twee voormalige kinderkamers vrij staan.

Maar ja, bedachten ze, mensen in huis… dat kost je natuurlijk wel je privacy! Uiteindelijk hakten ze de knoop door. Goos verbouwde de bovenetage tot een compleet appartement, de kamers werden gemeubileerd en daarna was het wachten op vluchtelingen. De eerste bewoners waren een moeder en haar zoontje. Terwijl de vrolijke, twaalfjarige Ivan al snel Nederlands leerde, hield zijn moeder Nadiya het bij een summier Google Translate. Na een aantal weken bleek, tot verbijstering van Marianne en Goos, waaróm de vrouw zo hardnekkig zweeg.

Na een korte Oekraïne-pauze arriveerden Viktoriia en haar zoontje Yarik, elf jaar oud. Afkomstig uit Kharkiv zagen ze hoe hun stad door de Russen werd kapotgeschoten en bezet. Met slechts een enkele rugzak vluchtten ze en kwamen in Nederland aan. Al snel sloten Viktoriia en Yarik vriendschap met Marianne en Goos.