Als ik iemand beledigd heb, dan was dat mijn bedoeling

Samenvatting
Summary

1. Inleiding
1.1 Aanleiding
1.2 Onderzoekskader
1.3 Leeswijzer

2. Ideologie, humor en activisme
2.1 De ideologie van Sharia4Belgium
2.2 Wat is humor?
2.3 Humor als cultureel en sociaal fenomeen
2.3.1 Humor is een culturele code
2.3.2 Humorloosheid of cultuurverschil?
2.4 Politieke functies van humor
2.4.1 Humor, verzet en activisme
2.4.2 Satire als politiek wapen en contra-narratieven
2.4.3 Humor van de haat
2.5 Domesticatie en bisociatie
2.6 Slot

3. Methodische verantwoording en reflectie
3.1 Inleiding
3.2 Dataverzameling en -selectie
3.3 Methode videoanalyse
3.4 Methode humoranalyse
3.4.1 Codeerproces humorfragmenten
3.4.2 Humortechnieken
3.4.3 Reflectie op onderzoek naar humor
3.5 Noot bij citaatgebruik

4. Sharia4Belgiums kritiek op de status quo en humorgebruik
4.1 Inleiding
4.1.1 Het dichotome denken
4.1.2 Sharia4Belgium gebruikt humor om kritiek te uiten
4.2 Systeemkritiek
4.2.1 ‘Alleen God heeft het recht om wetten te maken’
4.2.2 ‘De dubbele standaard in de democratie’
4.2.3 No Future – ‘zij zullen ons nooit aanvaarden’
4.3 Kritiek op de democratie en haar gepercipieerde representanten in België
4.3.1 De politiek op de hak genomen en het omkeren van het bestaande politieke discours
4.3.2 Filip Dewinter: vriend of vijand?
4.3.3 Verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog
4.3.4 De rol van de media
4.3.5 De politie en de Veiligheid van de Staat als agressor en bevestiging van het eigen gelijk 8
4.3.6 Rechtspraak – ‘Je bent onschuldig tot je moslim bent bewezen’
4.4 Het gebrek aan normen en waarden in de Belgische samenleving
4.4.1 ‘De kwetsbare positie van het kind in de democratie’
4.4.2 De westerse vrouw bekritiseerd, de moslimvrouw geïdealiseerd
4.4.3 Kritiek op westerse seksuele moraal
4.4.4 De consumptie van alcohol en drugs
4.5 ‘Wereldwijde oorlog tegen de islam’
4.5.1 9/11 en de war on terror
4.5.2 ‘De kolonisatie van de islamitische wereld’
4.6 Kritiek op de moslimgemeenschap
4.6.1 ‘De gematigde, democratische moslim bestaat niet’
4.6.2 Het verwijt van de zwijgende umma
4.6.3 ‘Islamitische instituties verruilen islam voor democratie’
4.6.4 ‘Islamitische leiders zijn taghut en munafiqin’
4.6.5 Andere islamitische stromingen en organisaties
4.7 Kritiek op andere religies
4.7.1 Christenen
4.7.2 Joden
4.8 Het humorgebruik in de uitingen van kritiek nader bekeken
4.8.1 Verbinden en distantiëren: grappen over de ‘Ander’
4.8.2 Het (potentiële) publiek en humor
4.9 Conclusie

5. Sharia4Belgiums idealen en humorgebruik
5.1 Inleiding
5.2 De islamitische staat
5.2.1 ‘Een islamitische staat als ideaal alternatief’
5.2.2 Historische voorbeelden van een islamitische staat
5.2.3 ‘De aarde is van God’
5.2.4 Praktische zaken bij het instellen van een islamitische staat
5.3 Sociale normen en waarden in de islamitische staat aan de hand van de sharia
5.3.1 Bescherming van geloof, ziel, eer, verstand en rijkdommen
5.3.2 Broederschap volgens Sharia4Belgium
5.3.3 Rechtvaardigheid volgens Sharia4Belgium
5.4 De dag des oordeels en, ‘in sha’ Allah’ het paradijs
5.5 De islamisering van de maatschappij
5.6 Rolmodellen
5.6.1 De nastrevenswaardige Profeet Mohammed
5.6.2 Anwar al-Awlaki als voorbeeld van de democratische dubbele standaard
5.6.3 Osama bin Laden en ‘de afwezige umma’
5.6.4 ‘De standvastigheid van Breivik’
5.7 Het humorgebruik in uitingen over de idealen nader bekeken
5.7.1 Wat is humor volgens Sharia4Belgium?
5.7.2 De functie en betekenis van het humorgebruik in uitingen over de idealen
5.8 Conclusie

6. De weg naar de ideale samenleving volgens Sharia4Belgium en het humorgebruik
6.1 Inleiding
6.2 Verplichtingen voor moslims
6.3 De ontmaskering van de democratie als middel
6.4 Al-amr bi-l-ma’ruf wa al-nahy an al-munkar en da’wa
6.4.1 De relatie tussen al-amr bi-l-ma’ruf wa al-nahy an almunkar en da’wa
6.4.2 Het kwade verbieden
6.4.3 Oproepen tot het goede, zelf oordelen en smeekbedes
6.4.4 Advies geven
6.4.5 Da’wa volgens Sharia4Belgium
6.5 Al-wala’ wa-l-bara’
6.6 Jihad van het woord
6.7 Ongeschikte middelen om tot het ideaal te komen
6.8 Provoceren als middel
6.9 Het humorgebruik in uitingen over middelen nader bekeken
6.9.1 Provoceren en unlaughter
6.9.2 Veiligheidsbewustzijn en voorbehouden als grap
6.10 Conclusie

7. Conclusie
7.1 Dichotoom denken verdeelt de wereld in twee kampen en rekt het begrip democratie op
7.2 Democratie, extreemrechtse politici, media, politie en moslims: vijand én vriend
7.3 De ideale samenleving is ingericht volgens de islam maar blijft tamelijk abstract
7.4 Provocatie als een moeizame weg naar de ideale samenleving
7.5 De politieke en sociale functies van het humorgebruik

8. Bijlagen
8.1 Glossarium
8.1.1 Islamitische termen
8.1.2 Veelgebruikte islamitische uitdrukkingen en zinnen
8.2 Lijst met gebruikte video’s
8.3 Over de auteurs