We willen onze zaakjes goed regelen. Al eeuwenlang zijn we daarom op zoek naar blijvende oplossingen. Na 20 à 30 jaar kwamen we er dan steeds weer achter dat we onszelf gefopt hadden. Want niets is blijvend, alles verandert. Dat was niet zo erg, want dankzij die illusie van de blijvende oplossing, hadden we toch 20 à 30 mooie zorgeloze jaren gehad. En daarna vond de nieuwe generatie wel weer haar nieuwe oplossingen. Zo ging dat.
Tegenwoordig gaan de veranderingen echter zo snel, dat we er al na 5 à 10 jaar achterkomen dat we ons zelf gefopt hebben. Dus nog vóórdat we met pensioen gaan en nog voordat de nieuwe generatie er is. Hierdoor komen we in de problemen en hollen we van de ene crisis in de andere. De structuren van de oude 'blijvende' oplossingen vormen steeds vaker de obstakels voor het realiseren van de nieuwe oplossingen.
Om dit patroon te doorbreken moeten we stoppen met ons foppen. We moeten onder ogen zien dat de veranderingen nu zo snel gaan, dat er helemaal geen tijd meer is voor blijvende oplossingen. Burgers, bedrijven en organisaties moeten leren het Nooit Af-principe te omarmen. We moeten onze zaakjes goed regelen met oplossingen die per definitie tijdelijk zijn, terwijl we ons voortdurend blijven verbeteren. Van permanente oplossingen, naar een aaneenschakeling van permanente bètaversies. Dit vereist een totaal nieuwe kijk op de fundamenten van ons leven: werk, school, wonen, relaties, overheidstaken, management en wetgeving. You ain't seen nothin' yet!
