Er bestaat een ‘complexiteitskloof’ wat betreft het vermogen om met veranderlijke tijden om te gaan. Dit onvermogen komt voort uit de logica en het systeem van gisteren en de bijbehorende mindset.

Verandering is vooral veel doen: experimenteren, vastlopen, reflecteren en leren. Duurzame vernieuwing ontstaat alleen door te kiezen voor een vernieuwende weg, inspiratie ontstaat alleen uit inspirerende interventies. Dit stelt Arend Ardon in zijn laatste boek: Ontketen vernieuwing!

Zelf

Macht is een beladen woord. We spreken, zeker in Nederland, liever van invloed of van leiderschap. Het hebben van macht zorgt voor de productie van adrenaline en dopamine. Dit leidt tot een biochemische respons in de hersenen waarmee scherpte ontstaat en vermoeidheid verdwijnt. De beloning: een verhoogde staat van alertheid en energie. Machtshormonen als beloning voor het nemen van verantwoordelijkheid. Is het zo eenvoudig? Nee, niet als het macht en integriteit betreft. Dan is het om met van Gaal te spreken ’another cook’.

Verandering in 90 dagen. Het klinkt gemakkelijk en energiek. Volgens van der Loo kan het. Door te ‘boosten’: een tijdelijke opkikker, een slimme en snelle ingreep. De focus in ‘Vaart maken’ ligt op positieve energie, op ambities en prestaties, op gedrag. Deze drie basiscomponenten brengt de versnelde verandering teweeg. Zijn aanpak: een optimistische actiestand. Veranderen omdat je het wilt. Niet omdat het moet.

Verhalen pushen heeft geen zin. Even met rust laten wel. Dat is de kunst van het ruimte gunnen en vertrouwen geven. Dat is één van de kernen waarop verandering stoelt. Daarmee is de verandering geen feit maar een goed begin is gemaakt. In het toegankelijke 'Change the script' werkt Theo Hendriks toe naar transformatie. Taal beïnvloedt verandering. Dit boek is er een mooi voorbeeld van.

Stel je voor: Archimedes, Einstein, Newton en Pascal die in dezelfde tijd leven en werken. Die hun kennis delen en elkaar inspireren. Met dit prikkelende beeld introduceert Jan Jacob Bos zijn boek 'Noodzakelijke kennis'. Om vervolgens te stellen dat de huidige modellen over kennismanagement verouderd zijn. In dit boek leeft de gedachte dat kennis (delen) onlosmakelijk is verbonden met strategie. Hoe je de kennis van professionals dagelijks de strategie van de organisatie kunt versterken, wordt duidelijk aan de hand van zijn 9-indicatorenmodel.

In 'Systemisch performance management' is de kruisbestuiving tussen infrastructuur, informatietechnologie en systeemdenken beschreven. Dit combineren Dries van Nieuwenhuyse, Simonne Vermeylen en Philippe Devos met het streven naar duurzame verandering. De drie auteurs én zeventien gastauteurs verstaan de kunst om deze onderwerpen zo te verbinden dat het hout snijdt. Dit levert een helder, gedegen, gestructureerd en inspirerend werkstuk op.

De auteurs pleitten in 'Het Rijnland praktijkboekje' voor een Nederland dat wordt aangeduid als een typisch 'Rijnlands land'. Een land waar vakmanschap, verbinding en vertrouwen opnieuw als leidende principes gelden. Daarmee stellen zij de belangen van de stakeholders (belanghebbenden) voorop in plaats van die van de shareholders (de aandeelhouders). Aan de hand van een zestal bouwstenen leren zij ons hoe deze Rijnlandse organisatie te bouwen.

Verandering levert vaak spanning op. Er liggen echter kansen in die spanning besloten die de motor kunnen worden van verandering en innovaties. Het is dus de kunst om de spanning – de energie die dit oplevert – in te zetten ten gunste van de verandering. In Spanning in en rond organisaties gaan 31 auteurs in op de veelzijdigheid van verandering, de druk die daarmee gepaard gaat en hoe je spanning hanteert.

Aan de hand van vijf principes voor gezond leiderschap verbindt Sprangers hoofd – de harde rationele zakelijke kant – en hart – het zachte emotionele, zielsverwante stuk – van leiderschap. Deze integratie van hoofd en hart leidt tot zichtbaar leiderschap, groei in samenhang met anderen en tot beweging. Dit heeft als resultaat een gezonde, plezierige en duurzame balans tussen hoofd en hart.

In 'De staat van morgen' beschrijft Adjiedj Bakas de trends van onze toekomst. In frisse en heldere taal beschrijft hij zijn idee van de werkelijkheid in de komende decennia. Hij raast' 'door het verleden en het heden om zo zijn beeld van de toekomst van de 'staat van morgen' in te bedden. 

De top beslist, de staf bedenkt, het middenkader stuurt en controleert en de werkvloer voert uit. Zo'n top-down vastgestelde oplossing werkt niet. Op deze stelling gaat Frank van Elsdingen - in zijn boek 'Verlangen naar zee' - uitgebreid in. Ondubbelzinnig maakt hij zijn standpunt duidelijk en beschrijft hij met de kracht van een rasechte Amsterdammer dat we moeten leren 'verlangen naar de zee'.