Op de achterkant van een servet

Bijkomend probleem was dat ik aan veel mensen binnen de organisatie telkens moest uitleggen hoe de vork nu precies in de steel zat. Ik bleef het verhaal herhalen, niemand leek het snel te snappen en velen haalden er hun eigen waarheid uit. Dit ging niet helemaal goed! In dezelfde periode las ik gelukkig ‘Op de achterkant van een servet’ van Dan Roam.

‘Op de achterkant van een servet’ laat op aanstekelijke wijze zien hoe je (business)problemen kunt oplossen en ideeën kunt verkopen met plaatjes. Zelfs voor mensen die vinden dat ze niet kunnen tekenen – de ‘rode pennen’ zoals Dan Roam ze noemt – biedt ‘Op de achterkant van een servet’ handvatten om aan het werk te gaan. Daarnaast leert het je veel over de kunst van het visueel denken, ofwel: kijken, zien, voorstellen en laten zien.

In de andere boekrecensies van dit boek kun je meer lezen over de opbouw van en theorie achter ‘Op de achterkant van een servet’. Ik laat dit daarom hier verder achterwege. Met Dan Roams ‘Op de achterkant van een servet’ in de hand probeerde ik voorzichtig mijn ‘probleem’ op te lossen door een plaatje in te zetten. Zoals Dan Roam het de lezer leert, is het essentieel te bepalen wat voor type vraag je oplost: wie/wat, hoeveel, wanneer, hoe, waar of waarom? In mijn geval was het een combinatie van wat (welke dossiers), waar (op welke locatie) en wanneer (in de tijd).

Nog wat onwennig begon ik met een leeg vel en een potlood. Ik begon met het ‘coördinatensysteem’ van mijn plaatje. Dat wil zeggen de tijdslijn onderaan en de indeling in de drie verschillende systemen. Daarna vulde ik het met de verschillende dossiers zelf. Ik gaf mijn plaatje de weinig sexy naam ‘Praatplaat dossiers’ en besprak het met de werkgroep. Het had succes! Met mijn korte uitleg erbij snapte iedereen uit de werkgroep en daarbuiten wat ik bedoelde en ook waar het probleem zat. Werkgroepleden hadden het ineens over A, B, C, D en E-dossiers en gingen verder tekenen op mijn praatplaat. Het scheelde me veel tijd en gepraat en het leverde een stuk meer duidelijkheid op. Een mooi eerste resultaat van het lezen van dit boek voor mij en ik vond het ook nog leuk om zo bezig te zijn – terwijl ik een ‘rode pen’ ben die niet kan tekenen.

‘Op de achterkant van een servet’ is lekker vlot geschreven en het verhaal van Dan Roam klinkt logisch. Toch zit hier ook de moeilijkheid van het boek: je moet het echt zelf leren met plaatjes te werken. Een boek alleen is niet genoeg. Pas toen ik mijzelf aanspoorde om ook daadwerkelijk te gaan tekenen, begreep ik wat Dan Roam bedoelde en kwam het boek tot leven. Wanneer je blijft tekenen, ook wanneer je het boek uit hebt, is ‘Op de achterkant van een servet’ een geweldig instrument in de gereedschapskist van een adviseur!