‘De trein raast door het lentelandschap. Philana zit tegenover me. Haar ogen maken onwillekeurige snelle bewegingen terwijl ze naar buiten kijkt. Het is niet nodig om te onthouden en toch komt er in me op dat dit verschijnsel nystagmus heet.’
Wanneer Emma en Philana in het bergdorp in Frankrijk aankomen, waar de Voorlopers zich gevestigd hebben, blijkt haar leven nog gecompliceerder te worden. Is Emma zelf wellicht ook een Voorloper? Waarom wil haar vader niet dat ze de Voorlopers helpt? Wat is er met de ouders van Philana gebeurd? En wie probeert haar in de val te lokken? Je leest in het in ‘Voorlopers’!
‘Plotseling verstart hij. Zijn spieren trekken samen, bereiden zich voor op actie. Ik doe mijn best om rustig te blijven, maar de onrust is te sterk. Terwijl ik vanuit de verte het geluid hoor van hoeven die veerkrachtig de grond raken, vervaagt mijn zicht en verschijnen er heldere beelden.’
Een fijne YA met een origineel thema, een uitstekende opbouw en dito spanning. Een uiterst ‘volwassen’ Young Adult, want ik denk dat menig volwassen lezer eveneens veel plezier zal beleven aan dit boek.
Hildebrand hanteert een prima schrijfstijl, die uitstekend past bij haar doelgroep, maar dus zeker de volwassen lezer daarmee niet uitsluit. Haar taalgebruik is verzorgd en haar personages zijn heel kundig en geloofwaardig neergezet. De relatie tussen vader en dochter vond ik met name uiterst mooi beschreven.
‘Hij duikt verder ineen en staat als een zielig hoopje mens te huilen. Mijn vader huilt! Ik kende mezelf ook niet. Mijn Aegis was mijn harnas. Het moest me beschermen en mijn verleden geheimhouden. Toen jij kwam bad ik tot een hogere macht dat je geen Voorloper zou zijn. Dat het een generatie zou overslaan.’
Dit alles, samen met de goede, natuurlijke dialogen en een flink sausje spiritualiteit maken ‘Voorlopers’ tot een zeer waardig YA-debuut. Ik ben heel benieuwd naar wat deze auteur nog meer in haar mars heeft!