Het tijdelijke leven

strong>In de verzameling korte verhalen waarmee Eric Wasserman in de VS debuteerde, figureren op het eerste gezicht heel gewone mensen die zich staande trachten te houden in hun dagelijkse omgeving en die verre van volmaakt is.

Het alledaagse is echter maar schijn: Wassermans personages zijn menselijker dan hen lief is en worden door de auteur aan de lezer getoond met al hun rituelen en afwijkingen, in al hun naakte kwetsbaarheid. Tegelijk geven de intieme inkijkjes in andermans besognes juist blijk van belangstelling, van nieuwsgierigheid naar de medemens, om aan de weet te komen wat ons mensen voortdrijft in het leven, het tijdelijke leven.

Wassermans schrijfstijl is plezierig en zijn verhalen getuigen van een verregaande interesse in zijn medemens. Hij vermengt dit met een vleugje humor en een berg inlevingsvermogen.

‘Tijdens de kaddisj voor de rouwenden haalde Ingrid het trommeltje uit haar tasje en begon er lichtjes op te tappen. Toen meerdere personen zich naar haar omdraaiden, versterkte ze het tromgeluid langzaam. Gabe kon het versteende gezicht van Mason zien.’

De personages die Wasserman in zijn verhalen laat acteren zijn, op het eerste gezicht, van een heerlijke alledaagsheid; het zijn mensen die je elke dag op straat kunt tegenkomen. Wasserman bewijst echter dat elk mens zijn eigen verhaal heeft en ieder mens zijn of haar tekortkomingen en problemen kent.

‘Gabe  omarmde  de  jongen  stevig,  tevreden  als  hij  was  dat  hij  zo  was  gegroeid. Toen hij Jeremy weer losliet, weerstond hij de aandrang om hem een vriendschappelijke kus op de wang te geven of, erger nog, zijn vingers door zijn rocksterrenkapsel te halen.’

Een fijne bundel vol met verhalen over ‘gewone’ mensen die, doordat zij voorkomen in deze bundel, ineens bijzonder worden.