Geografische daderprofilering

In deze uitgave wordt verslag gedaan van een onderzoek naar een in de Verenigde Staten ontwikkelde methode om het woongebied van een vermoedelijke dader van een reeks van delicten te identificeren: geografische daderprofilering. Aan de hand van informatie over de locaties van delicten wordt met behulp van speciale softwarepakketten berekend wat het meest waarschijnlijke woongebied van daders is. Meestal gaat het daarbij om seriedaders, bijvoorbeeld van zedendelicten of brandstichting. Vervolgens kunnen allerlei andere databases worden bevraagd om mogelijke (bekende) daders op het spoor te komen.

In de studie staat de meerwaarde voor de opsporingspraktijk centraal. Ingezoomd wordt op praktijkervaringen in de twee korpsen waar de methodiek, zij het op verschillende wijze, al langer wordt gehanteerd: het KLPD en Limburg-Zuid.

De operationele praktijk in ons land wordt getoetst aan opbrengsten en inzichten uit de internationale literatuur. Daarbij wordt ook ingegaan op de voorwaarden waaraan een bruikbaar geografisch profiel moet voldoen en op de eigenschappen van verschillende softwarepakketten die op de markt zijn. De algehele conclusie is dat geografische daderprofilering in bepaalde onderzoeken een nuttige bijdrage kan leveren, mits goed en vooral ook tijdig ingezet. De wijze van werken en de ervaring van de profiler zijn daarbij zeker zo belangrijk als de software waarvan hij zich bedient.

De behoefte in korpsen om in bepaalde opsporingszaken een beroep te doen op een geografisch dataprofiler lijkt toe te nemen. Dit onderzoek geeft inzicht in wat de mogelijkheden en beperkingen zijn van geografische daderprofilering en in de randcondities voor succesvolle toepassing.