Tussen twee planeten

Zecharia Sitchin (1920-2010) kwam na dertig jaar gedegen studie tot de conclusie dat de Soemerische cultuur niet zonder buitenaardse hulp kon zijn ontwikkeld. Astronauten van de twaalfde planeet hadden hun kennis overgebracht op een van de stammen in het gebied van de Eufraat en de Tigris.

Op basis van de studie van Sitchin is de roman Tussen twee planeten geschreven. In het begin verkeert de aarde nog in een primitief stadium. De jonge geitenhoeder Mardoek maakt de landing mee van een ruimteschip. Hij wordt door de astronauten meegenomen naar hun planeet An. Op deze planeet is de tegenstelling tussen twee steden groot. Anstad heeft een hoge technische ontwikkeling doorgemaakt, terwijl Alterstad nog in de ambachtelijke fase verkeert. Mardoek maakt kennis met zowel wetenschappelijke als religieuze verdwazing.

Na verloop van tijd komt Mardoek weer terug bij zijn stam. Met de kennis en vaardigheden van An wordt de ontwikkeling in het gebied van de Eufraat en de Tigris in gang gezet. Met de bouw van twee steden, Oer en Oeroek, ontstaat in relatief korte tijd een cultuur die zonder hulp van de Anners niet mogelijk was geweest.

Als Mardoek oud is geworden, ziet hij met zijn An-vrienden terug op het bloeiende leven op twee planeten. Daarna neemt hij afscheid en sterft op de plaats waar hij voor het eerst hun ruimteschip heeft gezien.

Tussen twee planeten is een combinatie van boek 12 en 13 van In Fryske Odyssee met in totaal 27 boeken.
Tussen twee planeten kan los worden gelezen van de rest van de serie.