Met interviews en persoonlijkheidstesten proberen selecteurs kandidaten te leren kennen: wat hun drijfveren zijn, waarom ze een functie ambiëren, waar ze goed in zijn en waarin niet. Maar mensen weten dat zelf helemaal niet, ook al denken ze van wel. Zo kom je dus niet veel te weten, legt Roos Vonk uit in deze bijdrage.

Als je in de komende maand met de familie, vrienden of collega’s bij elkaar bent, kun je de gelegenheid benutten om bij allen een persoonlijkheidstest af te nemen – met verbluffende resultaten. Roos Vonk vertelt in deze column over het Barnum-effect, en deelt een test waarmee je het aantoont.

Roos Vonk, hoogleraar sociale psychologie en auteur van onder meer ‘Mijn ego heeft altijd gelijk’, verzorgt voor Managementboek Magazine een column over de belemmeringen van het ego, en hoe je die kunt overwinnen en tot persoonlijke groei kunt komen. In deze eerste aflevering gaat ze in op hoe je ego (ja, ook dat van jou) ervoor zorgt dat je niet het maximale haalt uit de feedback die je krijgt. 

Voeg twee teams, afdelingen of bedrijven samen, en de gevolgen zijn voorspelbaar: conflict en minachting. Al zijn de bedoelingen nog zo goed en de beoogde resultaten nog zo lucratief, mensen die ooit tot twee aparte groepen behoorden zullen elkaar niet juichend omarmen. Integendeel.

Nederlanders zijn geneigd te denken dat allerlei zaken hier goed geregeld zijn. We zijn een modern, tolerant land. Dat idee wordt steeds vaker op de proef gesteld. Nederland bungelt onderaan de EU-ranglijsten waar het gaat om onder duurzame energie (wind en zon), gezond eten, pesticiden-gebruik, biodiversiteit, milieu en luchtkwaliteit (de laatste zaken dankzij onze toppositie wat intensieve veehouderij betreft, dat dan weer wel).

Stel, je bent niet happy in je relatie. Dan kun je allerlei dingen doen, van niks tot vertrekken. Volgens psychologen zijn de mogelijke reacties te groeperen langs twee dimensies. Aan de ene kant zijn er reacties die de relatie helpen in stand houden, aan de andere kant reacties die de relatie bedreigen. Daarnaast is onderscheid te maken tussen enerzijds actieve, anderzijds passieve reacties.

Maar liefst 91 procent van de leidinggevenden meent te beschikken over coachende kwaliteiten. Maar in de ogen van hun werknemers scoren zij als coach gemiddeld een mager zesje. Goed coachen begint met goed feedback geven. Veel leidinggevenden denken dat werknemers beter gaan presteren van beloningen en complimenten. Maar dé bepalende factor bij prestatieverbetering is feedback. Waarom is dat zo belangrijk?

Een nieuw onderzoek laat zien dat iemands voorkeur voor tijd of juist voor geld direct gerelateerd is aan iemands welbevinden: mensen die tijd belangrijker vinden dan geld, zijn gemiddeld iets gelukkiger.

Mensen kunnen zichzelf enorm voor de gek houden. Ze gaan selectief om met informatie om hun positieve zelfbeeld en hun gemoedsrust. Ze vergeten dingen die niet in het gewenste beeld passen of geven er een creatieve draai aan.

Het woord 'passie' wordt te pas en te onpas gebruikt. Connie Palmen zei laatst: 'Passie is lijden.' Dus is het een beetje raar om passie te gebruiken voor je werk. Bijvoorbeeld 'passie voor IT' in je CV. Of 'passie voor klantcontact' in een vacature. Maar hoe je het ook wilt noemen (bevlogenheid, inspiratie, betrokkenheid), hoe kom je eraan?

Slecht leiderschap is niet alleen rot voor medewerkers, het kost bedrijven ook geld. Denk maar even aan ziekteverzuim en verloop. Bovendien gaan werknemers met een slechte baas zich zelf ook minder productief en coöperatief gedragen. In NRC stond hierover afgelopen weekend een artikel, naar aanleiding van een proefschriftonderzoek van Stacey Sanders.

Onlangs was het weer zover bij de overheid: de Joint Strike Fighter blijkt ietsje (een schamele 550 miljoen euro) duurder te worden dan verwacht. Het is de gewone gang van zaken: een mega-overschrijding van de geplande tijd en kosten. De vraag dient zich aan hoe dat bij toekomstige projecten te voorkomen is. Kunnen we leren van onze fouten?

In Psychologie Magazine​ van deze maand stond dat ruim de helft van de Nederlanders eind dit jaar een andere baan hoopt te hebben en dat 20 procent spijt heeft dat ze ooit in het verleden te lang in een baan zijn blijven hangen.

Jaren geleden zat ik in een sollicitatiecommissie. Er was een gedoodverfde winnaar onder de kandidaten. Hoewel hij alle benodigde papieren en credentials had, had ik geen goed gevoel over hem. Een ander commissielid was juist fel voorstander. Hij had een lijst gemaakt met pakweg twintig argumenten vóór deze kandidaat.