Stel u bent life coach. Dan vrees ik dat samen met u velen het op dit moment knap lastig hebben. Niet omdat er niks te coachen valt natuurlijk. En al helemaal niet omdat u niet goed in uw vak zou zijn. Bovendien hebben mensen meer dan ooit een kompas nodig. Maar laat ik dat allemaal even vergeten. Het is niet zo relevant voor mijn verhaal. Aardige kans dat u het advies van de goeroes opvolgt die van hun kansel prediken dat u aan content marketing moet doen.
Dus Twittert u de godganse dag allerlei geweldig opbeurende spreuken en adviezen in de ether. Uiteraard is dat nog maar slechts het begin. U hebt een fantastische website die uw bezoekers toelacht: 'Kom bij mij, dan laat ik je in je eigen kracht staan!'
Uiteraard heeft u volgens de nieuwste trends een filmpje laten maken. Dat was wel een bezoeking, maar vooruit het was het waard. Het schijnt goed te zijn voor Google. Het ziet er prachtig uit: u komt in uw auto aanrijden, vertelt onderwijl glunderend over uw diensten en stapt dan uit om een coachee vaderlijk of moederlijk bij de arm te nemen. Niemand weet dat het in werkelijkheid uw partner is. Zo'n warm bad kan toch niemand afslaan? Uiteraard is dat nog lang niet alles. U zit op Facebook, discussieert in diverse groepen op LinkedIn, vooral met mede life coaches, en voor de zekerheid plaatst u uw fraaie proza ook nog eens bij Google+. Bovendien bent u lekker samen gratis kennis aan het delen op een netwerkbijeenkomst. Daar ontmoet u lotgenoten. Het is een super gelikt geheel. Een geoliede marketingmachine waarvan iedereen denkt 'zo, die weet van wanten!'
Toch is er een klein probleem: het wil nog niet zo goed lukken met de klandizie. En ondanks dat u 17.000 volgers op Twitter hebt, vallen ook de bezoekcijfers op uw website tegen. Verdorie, dat was me toch een helse klus om zelf 18.000 mensen te gaan volgen. Maar dat moet je er voor over hebben niet waar?
Desondanks blijft het aantal reacties op uw commerciële acties uiterst mager. Dus besluit u op een dag 'Het ligt aan mijn prijzen, die zijn te hoog!' U onderneemt, zo langzamerhand toch wel een beetje moedeloos, de volgende gewaagde stap in uw marketingproces: u stunt met uw prijzen. Uw workshop 'Break or make your life' staat nu op Twitter in de aanbieding. U kopt in keurige 140-cijferige teksten 'Nu van € 595 voor € 295!' Kortom: instant geluk voor een koopje. En nog stromen de klanten niet toe. Zelfs uw gratis workshop waarmee u poogt gegadigden te verleiden zit niet vol.
Ik vrees dan dat u op het verkeerde paard wed. Het internet en zijn social media zijn typische raspaardjes die door anderen zijn getemd. De innovators en early adopters hebben er galopperend hun zakelijke succes mee behaald. Helaas waren zij net ietsje eerder dan u. Wanneer u onlangs bent begonnen, behoort u tot de laggards. De achterhoede. De vroegbloeiers denderden als vrolijk hinnikende veulens ruim voor de kudde uit en bouwden een gigantische schare fans op. Hoe meer mensen dachten 'dat kunstje kan ik ook' hoe dunner werd de spoeling. De spoeling is nu zo dun geworden, dan het haast onbegonnen werk is om überhaupt nog de aandacht te trekken.
Het ligt niet aan de economie. Het zijn uw inspanningen die geen zoden aan de dijk zetten. Dat u een website hebt is prima. En ook die social media kunnen geen kwaad, als u maar niet overdrijft. Uw prijzen waren evenmin het probleem. Alhoewel die met al dat gestuntel inmiddels ook een onoverkomelijk knelpunt zijn. Het ligt gewoon aan de manier waarop u uw tokootje promoot. U bent een schreeuwende in een orkaan. Niemand hoort of ziet u.
Er zit niets anders op dan het ouderwetse handwerk weer op te pakken. Zorg dat u een lijst met potentiële kandidaten in handen krijgt en benader ze persoonlijk. Als u dat goed insteekt, hebt u nog steeds een prima kans op succes. Blijft u zich eenzijdig op internet of netwerken richten? Dan kunt u het echt vergeten. U bent gewoon met te veel én te laat.
