Blits merkte dat er bedrijven omvielen waarvan hij dat helemaal niet had verwacht, ook bedrijven die hij zelf begeleid had via zijn Blits Group. Hij zoekt het antwoord in relaties, en dan vooral de relaties die het middenmanagement onderhoudt.
Zijn gelijk bewijst hij meteen als hij de zaal vraagt hoeveel procent van hun werk bestaat uit het onderhouden en aangaan van relaties. Gemiddeld ruim 80 procent komt eruit bij dit gezelschap, dat voor het grootste deel bestaat uit middenmanagers. Dan vraagt hij wat dat dan precies zijn, ‘relaties’. De groep valt eigenlijk meteen stil. Relaties laten zich lastig definiëren... ‘Als je niet weet wat een relatie is, dan zijn je relaties toeval’, zegt Blits, en het gevoel dat we niet precies weten waaraan we die 80 procent van onze tijd besteden ligt op de loer. Maar hij biedt een uitweg: Relaties zijn in zijn ogen een resultaat van een samenspel tussen vertrouwen, interesse en commitment - en daarmee emergent. Vervolgens geeft hij ons handvatten om daar – bewust – op in te spelen en mee om te gaan.
Erkenning is daarbij van belang, zowel om te geven, als om te krijgen. Erkenning van je mensen bijvoorbeeld, of van je top. Blits: ‘Niets is frustrerender dan geen erkenning krijgen voor een bijzonder moeilijke klus. Je weet daarnaast pas echt dat je alleen staat als je beloond wordt voor makkelijke dingen.’ Om de juiste erkenning te geven is dus interesse nodig. Zorg ervoor dat je weet waar je mensen mee bezig zijn, en wat hen dwarszit. De middenmanager, ‘sergeant’ in Blits’ terminologie, is in veel organisaties bovendien de laatste bron van erkenning, op de plek waar die echt telt. De sergeant heeft echter vaak niet expliciet de taak om erkenning te geven, en daarin zoekt Blits de oorzaak van veel slechte prestaties die hij om zich heen ziet. Zijn pleidooi aan het topmanagement is dan ook om die ruimte en taak wel te geven, maar als daar niet geluisterd wordt dan moet de sergeant die rol zelf pakken. Vooral dat laatste is lastig en Blits geeft de zaal de middelen in handen om daar proactief mee aan de slag te gaan.
‘Je moet baas, vriend en collega zijn, en dat allemaal tegelijk. De enige manier om die rollen te combineren is als je actief erkenning geeft. Pak die rol.’ De medewerker werkt kortom niet voor de top, maar voor zijn directe chef. Die schermt hen af tegen kritiek van de klant en de top, is degene die het klappen van de zweep kent en is dus in staat de juiste erkenning te geven. ‘Middenmanagement is de oplossing.’
Meer weten over de events van Managementboek? Zie hier.
Over Justin van Lopik
Justin van Lopik is werkzaam bij Managementboek en hoofdredacteur van Managementboek Magazine, platform voor business professionals.
