De strategie en bedrijfsvoering van facilitaire organisaties staat in de belangstelling. In het verleden werd een facilitaire organisatie veelal gezien als een ivoren toren met een trage, reactieve en operationele insteek, die fungeerde als cost centre. Steeds vaker veranderen facilitaire organisaties en tonen ze een proactieve en marktgerichte houding richting interne klanten en opereren als een profit centre.
Maas en Pleunis zijn duidelijk in hun afbakening van het onderwerp. Facility management draait in hun visie niet alleen om de huisvesting, services en middelen, maar ook om de ondersteunende disciplines als informatie- en communicatietechnologie (ICT) en corporate real estate (vastgoedbeheer). Facility management is een discipline die het primaire proces zodanig ondersteunt dat het proces beter functioneert dan zonder facilitaire organisatie. Denk hierbij bijvoorbeeld aan meer winst, kortere wachttijden, lagere voorraden of kortere time-to-market.
Het boek is onderverdeeld in drie delen:
1. Richten (bepalen van strategie en langetermijn-doelstellingen),
2. Inrichten (keuze organisatiemodel en bijbehorende systemen) en
3. Verrichten (kwaliteit van dienstverlening en projectmatig werken).
Met name het tweede deel (het meest uitgebreide deel) is van grote toegevoegde waarde. Het hoofdstuk over de rollen en besturingsvormen van facilitaire organisaties schetst op objectieve wijze de keuzemogelijkheden voor de inrichting van een facilitaire organisatie.
De auteurs slagen erin om de voor- en nadelen van de diverse organisatiemodellen kort en bondig te beschrijven. Op basis van de beschreven grondvormen wordt de verdere inrichting van een facilitaire organisatie toegelicht. Voorbeelden hiervan zijn het opstellen van competentieprofielen, het bepalen van een marketingmix van de facilitaire organisatie en het invoeren van een efficiënte bewaking van financiële middelen. De onderwerpen worden ondersteund door diverse voorbeelden en casebeschrijvingen.
De valkuil van Maas en Pleunis in het boek is het veelvuldig opsommen van verschillende definities van hetzelfde begrip. In de meeste gevallen voegen deze citaten weinig toe. Dit is ook het geval in het (verder goede) hoofdstuk over benchmarking van facilitaire kosten.
Het is knap om in dertien pagina's zowel het begrip, belang, proces en invoering van benchmarking toe te lichten. De bundeling van kennis over facility management bevat ook relatief nieuwe ontwikkelingen als CIRM en FMIS. Corporate Infrastructure Resource Management (CIRM) behandelt het integrale management van ondersteunende diensten, waaronder Human Resource Management, Informatie- en Communicatietechnologie, vastgoedbeheer, Facility Management en financiën. De precieze invloed van CIRM kan door de auteurs op dit moment nog niet worden ingeschat. De toenemende impact van ICT is een stimulans voor deze nieuwe managementaanpak.
Een aspect van deze ICT-invloed is het Facility Managent Informatie Systeem (FMIS). Deze systemen zorgen voor een verwerking van de toenemende hoeveelheid gegevens binnen facilitaire organisaties. Modules van een FMIS zijn onder andere gebouw-, inventaris-, kabel-, ruimte-, sleutel- en tekeningenbeheer. De belangrijkste winst van zo'n systeem is het éénmalig invoeren van de gegevens, die daarna voor de gehele organisatie beschikbaar zijn. In de inleiding van het boek stellen Maas en Pleunis dat facility management steeds vaker als 'enabler of change' dient. Hiermee bedoelen ze dat het een instrument om organisatieverbeteringen tot stand te brengen, te faciliteren of te borgen.
Het is jammer dat er verder aan het vakgebied verandermanagement in het boek nauwelijks aandacht wordt geschonken. Het boek 'Facility Management, Strategie en bedrijfsvoering van de facilitaire organisatie' is een perfect naslagwerk voor het brede werkgebied van facility management en hoort op de boekenplank te staan bij onder andere facility managers, service managers en hoofden civiele diensten.
