'Eco-logica' van Michaël Bremans gaat over het ontstaan en de geschiedenis van Ecover; het eerste bedrijf dat een fosfaatvrij wasmiddel op de markt bracht dat ook waskracht had. Het wasmiddel, van plantaardige oorsprong, is goed afbreekbaar in de natuur en mild voor de handen. De aanpak van Ecover stoelt op de vijfhoek prijs, kwaliteit, gebruiksgemak, ecologie en gezondheid. Hieraan worden alle besluiten getoetst. De uitdagingen waar Ecover voor heeft gestaan en de besluiten die zijn genomen, beschrijft Bremans uitgebreid in zijn boek. Bremans, CEO van Ecover, heeft het boek geschreven als uitnodiging om te herontdekken. Om met meer kennis van zaken naar het dagelijkse leven te kijken. Zijn uitgangspunt is dat consumenten die zich beter bewust zijn van de samenhang en afkomst der dingen, betere keuzes maken. Dat ze zich minder makkelijk laten verleiden door holle reclameslogans. Bremans stelt zeer terecht dat we met de vooruitgang van de wereld ons gezond verstand ten aanzien van de natuur verloren lijken te zijn. De overheid moet die rol op zich nemen met het opstellen van milieuwetten. De termen People, Planet, Profit doken voor het eerst op tijdens de VN-top over duurzame ontwikkeling in 2005. In een ideale wereld worden alle beslissingen steeds afgezet tegenover deze drie criteria. Wat is het effect voor de mensen? Wat is de weerslag op de planeet? Is dit een economisch verantwoorde beslissing? Het verbaast Bremans dat milieuwetten echter niet wereldwijd van toepassing zijn. Wetten worden ad hoc opgesteld, meestal pas zodra iets de spuigaten uitloopt, en zijn alleen in het betreffende land of unie van toepassing. En als alle lobby uit het bedrijfsleven over de mogelijke nieuwe wet is gegaan, blijft er een kreupele wetgeving over die bijna per definitie achterpoortjes openlaat voor wie er misbruik van wil maken. Datzelfde geldt voor labels: de stimulerende regels op het gebied van milieu waaraan de consument kan zien dat een product aan bepaalde criteria voldoet. In Europa zijn er al meer dan achthonderd. Om wildgroei tegen te gaan heeft de Europese Commissie een uniek Europees label ingevoerd: het Ecolabel. Ecover steunt het Ecolabel maar vindt de criteria niet ver genoeg gaan. De grote zwakte van het Ecolabel is dat geen controleorgaan nagaat of producten aan de criteria blijven voldoen. Fabrikanten worden verondersteld zelf te melden als er iets verandert aan de samenstelling van hun producten. Zo kan het Ecolabel snel een hol begrip worden. 'Eco-logica' is een makkelijk leesbaar boek dat me overtuigd heeft dat Ecover consequent ecologisch probeert te ondernemen. Door de terechte kritiek van Bremans op onder andere milieuwetgeving en labels, voel ik me echter na het lezen ervan niet in staat om betere keuzes te maken in het dagelijkse leven. Want hoe kan ik de groene marketinglaagjes onderscheiden van de echte groene producten? En op welk label kan ik vertrouwen? Wel is het besef dat we moeten veranderen dieper verankerd en is mijn interesse naar meer informatie toegenomen.
Over Mireille Schrijnemaekers
Mireille Schrijnemaekers is marketingconsultant en interim-manager bij Zelino BV en heeft 20 jaar werkervaring bij grote (internationale) organisaties, waaronder Vodafone, Ernst & Young, KPN, Pon en SNS Bank.
