We weten dat taal zeg maar al helemaal háár ding is, maar wij vinden taal ook best leuk. We besloten het te gaan lezen en hoopten verheldering te krijgen over 'taaldingen' waaraan we ons ergeren of die opvallen. Daarnaast verwachtten we dat het boek hulp zou bieden bij het uitvoeren van ons werk als adviseur. Dat het een ontspannen treinreis oplevert, was inmiddels duidelijk.
'Taal is zeg maar echt mijn ding' bestaat uit korte hoofdstukken, die afzonderlijk ooit als column zijn verschenen. De onderwerpen die de revue passeren, zijn erg divers. Van heel nostalgisch (de smurfen), via 'goeiemoggel' naar opkomende taaltrends. Het is geschreven tekst, maar het knappe eraan is dat je het Paulien Cornelisse als het ware hoort vertellen. Ze gebruikt veel spreektaal en speelt met spreekvormen, waardoor je het gevoel hebt naar een cabaretier te luisteren. Dat maakt het een grappig boek. We vermoeden dat 'de grinniker' tijdens onze gezamenlijke treinreis net bezig was met de babynamen: hoe ouders hun kinderen de gekste namen geven. Op een gegeven moment hadden we genoeg over taal gelezen. We werden het een beetje beu.
Tip: wij hebben een korte pauze ingelast, om vervolgens met veel plezier verder te lezen. Soms is Paulien Cornelisse ook wat bot in haar verwoordingen. Het is goed dat ze taboes bespreekbaar maakt, maar Cornelisses mening soms zo uitgesproken dat mensen zich misschien persoonlijk aangevallen voelen. Wij zijn het er nog niet over eens of de korte passages in één zin een toegevoegde waarde hebben in het boek.
Een voorbeeld: 'Ik voel een stuk medemenselijkheid. Mooi.' Je kunt een gevoel hebben 'wat moet ik hiermee?', of het zet je juist aan het denken. In ieder geval is dit een boek dat geen standaardopmaak heeft. Het zijn losse stukken en af en toe is door toevoegingen in de tekst geprobeerd daar een rode draad in te brengen. Dat had wat ons betreft niet gehoeven. Het wekt namelijk de indruk dat het een samenhangend verhaal is, terwijl dat niet zo is. De kracht van het boek is juist dat je het op ieder willekeurig tijdstip kunt openslaan en een paar pagina's kunt lezen. Dit boek biedt voorbeelden van uitspraken die iets anders betekenen dan letterlijk wordt gezegd. A
ls adviseurs bij Adviestalent worden we erop getraind vraagstukken te definiëren: door goed te luisteren naar wat er wordt gezegd en wat daarmee bedoeld wordt. Na het lezen van 'Taal is zeg maar echt mijn ding' gaan bij het woordje 'goh' onze alarmbellen rinkelen. En we weten nu hoe we geen 'sorry' moeten zeggen. Het boek biedt ook herkenning. In ons werk willen wij graag weten hoe we iets moeten doen en kunnen verbeteren. Dus stellen we veel vragen en verwachten we daarop antwoorden. Maar nee, als je dan een vraag stelt, moet je zelf het antwoord gaan verzinnen.
Paulien Cornelisse behandelt dit in één van de stukjes en worstelt hier ook mee. Het is fijn te lezen dat het ook Cornelisse teveel is gevraagd om direct na de laatste woorden van onze Koningin te reageren op de troonrede. Tijdens het lezen van het boek viel het ons op dat 'Taal is zeg maar echt mijn ding' overal is en iedereen het erover heeft. Het lijkt een gemeenschappelijk goed te zijn geworden, net als een voetbalwedstrijd en praten over het weer. Ook kwamen we erachter dat het niet alleen ontspanning, kennis en herkenning biedt, maar toepasbaar is in veel situaties.
Het is handig als je leuke anekdotes nodig hebt tijdens trainingen of colleges, of: - Tijdens een stroef gesprek. Pak iets uit je tas en laat per ongeluk het boek zien. Dan is het ijs gebroken (blijkt uit evaring). - Mocht je even niks weten te zeggen tijdens een borrel, begin over het boek. Succes verzekerd (ook uit ervaring). - Creëer een onderlinge verstandhouding met mensen die dit boek ook hebben gelezen.
Knipoog als iemand zegt: 'Ja maar is nee.' Je weet dan wie er bij de TIZMEMD-club hoort en je hebt er een nieuwe bondgenoot bij (en dat kan handig zijn, merkten wij). Het boek gaat over actuele thema's op taalgebied. Wij vinden het zonde dat het boek eindigt met 'Het einde', terwijl taal zich altijd verder ontwikkelt. 'Wordt vervolgd' was wat ons betreft meer op z'n plaats geweest. Wij denken namelijk dat dit boek nooit compleet is. Zelf hebben wij al een nieuwe toevoeging aan het boek: het wekt irritatie op als iemand aan de telefoon tegen je zegt: 'luister eens'.
Dat is toch de hele essentie van bellen? Net alsof je daarvoor niet luisterde. Er doen zich dus altijd weer nieuwe trends voor en wij verheugen ons al op deel 2, 3 en hoeveel er daarna nog mogen komen. Geniet ervan en doe er je voordeel mee!
