Managementblunders

Bolte heeft voor de analyse van de blunders een verdeling gemaakt in een zestal categorieën. Hiermee heeft hij direct de belangrijkste managementtrends van de jaren negentig getypeerd. Er wordt onderscheid gemaakt in: - 8 Overnameblunders o.a. Getronics, KLM en Ahold. - 9 Financiële blunders o.a. Ceteco, KPNQwest en Enron. - 8 Strategieblunders o.a. Wessanen, Lego en C&A. - 8 PR-blunders o.a. Rabobank, Nike en Ford. - 8 Productblunders o.a. Olvarit, Baby-Benz en New Coke. - 9 Internetblunders o.a. Bitmagic, 3Com en World Online. Per hoofdstuk wordt één soort 'blunder' van diverse bedrijven behandeld. Deze behandeling wordt vooraf gegaan door een inleiding. Bolte begint met de overnameblunders. In de inleiding van dit hoofdstuk geeft hij aan dat sinds jaar en dag de studenten bedrijfskunde bij strafwerk de volgende zin overschrijven: 'De meeste overnames mislukken. De meeste overnames mislukken. De meeste overnames mislukken...'. De pogingen van professoren om dit hun pupillen duidelijk te maken is tegen dovemansoren gezegd. Als de studenten eenmaal als manager aan het roer staan, doen zij niets liever dan fuseren en overnemen. Ook wordt globaal aangegeven wat mogelijk de redenen is van overnameblunders: één van de meest voorkomende niet-financiële redenen waarom fusies en overnames vroeg of laat mislukken is het feit dat de bedrijfsculturen van de ondernemingen met elkaar botsen. Cultuurverschillen vormen steeds meer problemen omdat de meeste grote fusies en overnames grensoverschrijdend zijn. Wat opvalt is dat Bolte veel subjectieve uitspraken doet. Verder komen woorden als waarschijnlijk, misschien en wellicht regelmatig voor. Zowel in de inleidingen als bij de behandeling van de bedrijven. 'Misschien was Jean-Marie Messier van Vivendi nog altijd populair geweest (blz. 30) en wellicht had Hans van der Wielen van Numico te veel energie door de voedingssupplementen die hij zelf enthousiast slikte (blz. 34)'. Aan de ene kant hebben we hier te maken met smeuïge schrijfstijl en 'onmisbaar' leesvoer. We moeten beseffen dat het een bundeling van artikelen uit kranten en tijdschriften is. Als we dit als uitgangspunt nemen dan zitten we op de goede golflengte. De andere kant van de medaille is de titel van het boek: '50 onthutsende missers geanalyseerd'. Met name het woord analyseren valt hierin op. De schrijver heeft waarschijnlijk bedoeld om de missers op een rij te zetten. In te delen per categorie en te vereenvoudigen. Dit alles in een aantrekkelijke en boeiende schrijfstijl. De zaak KLM/Alitalia wordt geanalyseerd op één bladzijde en sluit af met een misschientje... Een doorsnee 'analyse' beslaat 1-2 pagina's. Een aantal blunders wordt uitgebreider omschreven. Het boek, 187 bladzijden zonder register, is geslaagd uit het oogpunt van 50 blunders kort en krachtig te beschrijven. Als we het woordenboek er op na slaan dan lees ik echter bij analyseren onder andere: voor het juiste begrip in zijn delen uiteen zetten. Dat heeft Bolte niet gedaan. Een gedegen analyse van één blunder had het gehele boek in beslag genomen. En daarmee was het boek tot een andere categorie managementboeken gaan behoren. Veel voorpaginadrama passeert de revue. Megalomane overnames, miljoenenverslindende fraudezaken, onwerkbare strategieën, kostbare PR-blunders, mislukte producten en overoptimistische dotcommers. Een boek over grote ondernemingen, waarvan sommigen eerder figureerden met de best practices (blz. 19), die in grote problemen komen. Aan de orde komen bonussen, grote ego's, wilde dagdromen en opties. Deze bloemlezing is niet samengesteld met de intentie blunders voor eens en altijd uit te bannen. Dat zou zonde zijn zegt Bolte. Blunders vormen net als successen een belangrijke inspiratiebron, zowel voor de managers die de blunders begaan, als voor collegae en beleggers'.