Inzetbaarheid - van visie naar praktijk

Paul ter Wal laat allereerst het theoretisch kader zien. Hierbij geeft hij een duidelijk overzicht van de veranderingen op het gebied van werk en inkomen en de verschuiving van verschillende verantwoordelijkheden voor zowel de medewerkers, het bedrijfsleven als de organisaties. In deze veranderende wereld is het volgens Paul ter Wal noodzakelijk om bedrijven en organisaties op het gebied van gezondheids- en verzuimbeleid anders in te richten. Als voorbeelden van de veranderende wereld stelt Paul ter Wal de toenemende vergrijzing en de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd. En vooral ook de effecten hiervan bij oudere medewerkers zoals belastbaarheid en kans op chronische aandoeningen. Vervolgens laat hij het verschil zien tussen verzuimbeleid en inzetbaarheid. Hij laat zien dat (duurzame) inzetbaarheid meer behelst dan alleen het hebben van een fijne baan. Paul ter Wal geeft in zijn boek weer hoe een bedrijf of organisatie het nieuwe gezondheids- en verzuimbeleid kan implementeren. Tevens geeft de schrijver aan dat continuïteit in de ontwikkeling van beleid in dit kader noodzakelijk is. Hij geeft tips over wie welke rol kan vervullen en wat de kaders van die rollen zijn. Dit zonder de creativiteit van de lezer hierbij te beperken. Hij benoemt zowel de voor- als nadelen van verschillende opties en fasen. Hij geeft aan waar de kansen liggen en wat aandachtspunten kunnen zijn. Door het gebruik van voorbeelden, zowel theoretisch als uit de praktijk, wordt 'Inzetbaarheid, van visie naar praktijk' voor mij een praktisch ingericht handboek. Zo werkt de schrijver met diverse modellen en overzichtelijke werkbladen. Door de voetnoten en verwijzingen onder aan de pagina's kan ik als lezer snel beschikken over de bron of eventuele aanvullende informatie. Het hebben en houden van een baan heeft door de crisis een andere lading gekregen. Zo wordt de medewerker meer en meer gewezen op het besef van eigen verantwoordelijkheid als het gaat om gezondheid en arbeidssatisfaction. Ook bedrijven en organisaties worden 'gedwongen' te anticiperen, door veranderende wereld en de versobering van de sociale wet- en regelgeving. Duurzame inzetbaarheid is er onder andere op gericht om medewerkers aan een organisatie of bedrijf te binden. In een maatschappij waarin veel tijdelijke contracten worden gegeven en zzp'ers worden ingehuurd lijkt me dat een nobel streven. Maar voel ik ook een spanningsveld omdat het bijna haaks op elkaar staat. Enerzijds medewerkers willen binden en anderzijds bijna geen vaste banen meer beschikbaar stellen maar met tijdelijke contracten werken. In mijn optiek is het onderwerp duurzame inzetbaarheid zeer actueel. Ik kom dit thema in mijn werk als loopbaantrainer en coach dagelijks tegen. Wat mij hierbij opvalt, is dat het algehele gevoel van welzijn van een medewerker in zijn privé- én werkleven maakt dat hij duurzaam inzetbaar is. Het gaat hierbij duidelijk om het totaalplaatje van medewerker en bedrijf. De versobering en strengere sociale wet- en regelgeving gaat in mijn optiek voorbij aan het thema 'duurzame inzetbaarheid'. De inkomensvoorzieningen (zoals de Wet Werk en Bijstand) zijn er op gericht om zo snel mogelijk door te stromen naar een reguliere baan. Van passende arbeid hoeft geen sprake te zijn. De bijstandsklant moet een baan aanvaarden, dit staat los van zijn/haar motivatie, welbevinden etc. Hier ligt mijn inziens nog een taak voor de beleidsmakers omdat duurzame inzetbaarheid nog niet op alle relevante beleidsterreinen hoog op de agenda staat. Ook voor hen is dit boek een aanrader.