Ik lees: dit boek wil je helpen om eigen keuzen te kunnen maken. En de auteurs willen me een hart onder de riem steken wanneer ik al Rijnlands werk. Tot mijn vreugde zie ik mooie verhalen van mensen die werken bij een aantal van mijn mooiste klanten. Ik voel me direct meer Rijnlands. Maar ben ik ook een Rijnlandse doener?. Dat is de vraag. Om dat te kunnen checken onderscheiden de auteurs 4 principes. 1. Rijnlandse doeners vinden wat ze doen vrij normaal. Ze gaan af op hun intuïtie en vertrouwen op hun vakmanschap. Das toch logisch! zegt de Rijnlandse doener. 2. In de stap ontvouwt zich de weg. Rijnlandse doeners doen stap voor stap. Na iedere stap wordt bepaald wat de volgende wordt. Ook vrij logisch nietwaar? Behalve wanneer je bedenkt dat er nog steeds hele afdelingen planning en control zijn die denken maanden of zelfs jaren vooruit te kunnen kijken en dat als wet opleggen. 3. Het derde principe heeft dezelfde naam als mijn schoonmoeder ANNA: altijd nadenken, nooit aannemen. Ik kan mijn schoonmoeder niet meer ontmoeten zonder aan haar afkorting te denken. Want geloof het of niet; het klopt. Rijnlandse doeners zijn kritische mensen op een prettige manier. 4. Met het laatste principe slaat de Rijnlandse doener zijn vleugels uit. Meervoudige waardecreatie. Het draait niet om mij; het draait ook om jou en ons. Het draait niet alleen om geld, het draait ook om mensen. Er wordt best veel geschreven over Rijnlands denken en organiseren. Met als kernbegrippen; vakmanschap, verbinden, vertrouwen en inspiratie. Wie kent niet de boeken van Jaap Peters en Matthieu Weggeman. En eerlijk gezegd vind ik die al behoorlijk praktisch. Van Weggemans boek ‘Leidinggeven aan professionals; niet doen!’ hoef je alleen maar de titel toe te passen om Rijnlands te doen lijkt me. Toch is er een onderscheid met dit werkboek. Hier komen de 20 Rijnlandse doeners in willekeurig volgorde en intuïtief geselecteerd aan het woord. Het resultaat is een wonderlijke baaierd aan mooie mensen uit alle sectoren van werkend Nederland. Van Wim van der Donk tot en met een dame wiens naam niet genoemd mag worden (vreemd genoeg). De interviews beslaan het belangrijkste deel van het boek. En tegelijkertijd zijn de interviews studiemateriaal waardoor de principes boven kwamen drijven. Principes die ik overigens ook lees in de boeken van de Rijnlandse denkers en organiseerders. Toch leest het boek niet als de selffulfilling prophecy. Daarvoor is het scala aan geïnterviewden te divers. Het is meer als een antropologisch onderzoek naar de menssoort ‘Rijnlandse doener’. Wat ik wel irritant vind is de duiding aan het einde van ieder interview van wat De Rijnlander en De Angelsaks er van vinden. De Rijnlander, de Angelsaks die bestaan immers niet? Ze komen daardoor ook geforceerd over in het boek. Leuker was geweest om de vleesgeworden Rijnlander Matthieu Weggeman en de een of andere dominante Angelsakse CEO te laten reflecteren op de interviews. Een bemoedigende quote wil ik nog noemen ‘Rijnlandse doener zijn is te doen’. Het getuigt van Cruijffiaanse eenvoud en tegelijkertijd ontroerende diepgang. Blijf doen, Rijnlandse doener! Blijf doen! Je Kunt Het. Ik Kan Het. Zelfs tegen de klippen op.
Over Wim Oolbekkink
Wim Oolbekkink is programmadirecteur stichting SBI en aanjager SDG house bij Landgoed Zonheuvel in Doorn. Hij geeft samen met anderen vorm aan de missie van SBI op landgoed Zonheuvel over Samenwerken, Bezinnen en Inspireren. Daarnaast is hij zelfstandig ondernemer met Performance Happiness en De Geluksacademie.
