Op werkdagen voor 23:00 besteld, morgen in huis Gratis verzending vanaf €20

Recensie

Fuck de regels

In 'Fuck de regels' betoogt Ben Kuiken dat mensen gebukt gaan onder veel te veel regels. Hij analyseert het fenomeen 'regel' en doet een aantal suggesties hoe je met minder regels toe kunt. Toch blijft de vraag of iedereen een leven met alleen maar zelfoplossend vermogen ambieert.

Martin Walraven | 8 oktober 2012

De titel van het boek staat me tegen. Bij 'Fuck de regels' denk ik aan zo'n patjepeeër in een BMW cabriolet die op de Willemsparkweg in Amsterdam de tram links inhaalt, met zijn linkerhand in de lucht, de bekende vinger omhoog. Na het lezen van 'Fuck de regels' weet ik dat Ben Kuiken niet deze associatie met de titel had. Hij zal meer de bedoeling hebben gehad mensen die zuchten onder het juk van al te veel regels aan te zetten tot wat burgerlijke ongehoorzaamheid. Want dat is de kern van het boek: geef mensen meer ruimte hun zelfoplossend vermogen in te zetten. Kuiken wijst op een aantal redenen waarom er steeds meer regels komen (zoals het feit dat er van regels nog meer regels komen) en waarom veel regels niet werken. Er werkt een vicieuze cirkel, een cirkel die wordt gevoed door de wil om grip op de werkelijkheid te houden. Voor elke afwijking maakt men een regel, maar die levert niet het gewenste effect. De werkelijkheid gedraagt zich anders. De wil tot grip is echter hardnekkig en er komen nog meer regels. Zo draait de cirkel verder. 'Regels en controle (..) verhinderen dat mensen het beste uit zichzelf halen en hun creativiteit en vindingrijkheid aanspreken.' Hoe komen we uit dat patroon? Daar is Kuiken wel optimistisch, maar niet zo duidelijk over. 'Mensen kunnen veel meer zelf, als ze maar de ruimte krijgen', is zijn stelling. Hij geeft daar een aantal voorbeelden van zoals de schoonmakers, gestimuleerd door de vakbond Abvakabo, de al veel besproken thuiszorgorganisatie Buurtzorg en de al even veel besproken de 20%-regel van Google. Eigenlijk is het volgens Kuiken heel eenvoudig: 'geef ze een beetje ruimte en vertrouwen'. En geef ze een kader mee zoals men dat bij Google doet. Don't be stupid, geldt daar als raamwerk voor de activiteiten van de medewerkers. Vertrouwen begint met het nemen van een 'zekere gok'. Het is het begin van een langzaam proces, dat vaak begint met kleine stapjes waarmee we weinig risico lopen. Wordt het vertrouwen niet beschaamd, dan is dit een bevestiging van de betrouwbaarheid en zijn we bereid om grotere stappen te zetten. Zo krijg je volgens Kuiken steeds meer ruimte en dus mensen die hun zelfoplossend vermogen kunnen inzetten. De vraag is echter of alle mensen hun zelfoplossend vermogen wíllen inzetten. Organisatiepsycholoog Marjette Slijkhuis promoveerde in maart van dit jaar op haar onderzoek naar behoefte aan structuur en zekerheid op het werk. Haar conclusie: veel mensen hebben veel behoefte aan structuur. 'Mensen met veel behoefte aan structuur zijn steeds op zoek naar zekerheden. Ze houden van voorspelbare situaties en van een gestructureerde omgeving waarin alles een vaste plek heeft, in ruimte en in tijd. Ze willen zeker weten dat hun werk aan de eisen voldoet en zoeken daarin steeds naar bevestiging.' Waarschijnlijk kopen deze mensen liever het boek 'Long live de regels'.

Over Martin Walraven
Martin Walraven werkt als organisatieadviseur bij het Ministerie van Infrastructuur en Milieu. Daar begeleidt hij teams en afdelingen bij veranderingen. Aan de slag met Het Nieuwe Werken is daar een voorbeeld van.

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Boek bij dit artikel

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden