Gevangen in Nepal

De auteur schetst een hartverscheurend beeld van de bizarre omstandigheden waar Edward in verzeild raakt vanaf het moment dat hij op verdenking van moord, wordt gearresteerd. De mensonterende behandeling die hij noodgedwongen ondergaat in de Nepalese gevangenis doen je gruwelen. 450 gevangenen, daar waar feitelijk slechts plaats is voor 70 mensen. ‘Weer zeggen we tegen elkaar dat we ons niet uit het veld laten slaan, hoewel het nog moeilijk vol te houden is omdat het einde niet in zicht is.’ Wanneer Edwards relatie stukloopt en hij zijn baan bij het ministerie van Economische Zaken verliest, besluit hij naar Nepal te vertrekken. Hij gaat er werken in een bar in Lakeside, het toeristische district van Pokhara. Met zijn collega Pravash raakt hij goed bevriend. De avond voor zijn dood komt Pravash thuis met Nelly en Daniela. Op zeker moment gaat hij liggen slapen op het balkon. De volgende morgen blijkt Pravash dood op straat te liggen. Edward wordt door de politie verhoord, maar al snel komen zij tot de conclusie dat Pravash van het balkon gevallen moet zijn en het derhalve een ongeluk betreft. De volgende dag wordt Edward echter opnieuw opgepakt op verdenking van moord. Van Kessel weet de wanhoop enerzijds en het krampachtig vasthouden aan zijn hoop en vertrouwen anderzijds prachtig te schetsen. De auteur doet dit zonder ook maar een enkele keer over de top te gaan. ‘Mijn vriendschappen helpen mij de dagen door. Father, Shareef en Padek, we hebben samen lol, maar we kunnen ook onze emoties delen.’ Van Kessel heeft alle informatie die zij heeft weten te vergaren uit haar gesprekken en mailwisseling met Edward en uit de dagboeken van zijn moeder, zorgvuldig verwoord. Heel knap gedaan, zeker wanneer je bedenkt dat er heftige emoties aan te pas komen. Het onderscheid in de beschrijving van de diepe ellende waar Edward in terecht komt en het relaas over de omstandigheden die hem naar Nepal voerden, zijn prachtig weergegeven. Je kunt je bijna in zijn dromen inleven en het prachtige land en zijn inwoners haast voelen en zien. ‘Vanaf het moment dat ik Pravash op het vliegveld van Pokhara ontmoette, klikte het. Waar het precies in zit kan ik moeilijk omschrijven, maar humor speelt een belangrijke rol.’ Diverse van de emotionele dagboekfragmenten van Edwards moeder zijn in het boek opgenomen en maken het geheel nog werkelijker. ‘Gevangen in Nepal’ grijpt je van het begin af aan bij de keel. Alle heftige emoties beleef je als lezer mee. Sterker nog, je deelt ze haast.