De puinhopen van acht jaar Paars

Toen het eerste paarse kabinet in 1994 aantrad, leek het er even op dat er een frisse wind zou gaan waaien en dat de collective sector op de schop zou gaan. Maar het is na acht jaar bewind uitgedraaid op een diepe teleurstelling, althans in ieder geval voor Pim Fortuyn. Want behalve op het gebied van de overheidsfinanciën (Zalmnorm) en de zedelijkheidswetgeving (homohuwelijk, euthanasie en abortus), is het een droevige puinhoop van niet-regeren geworden. De overheid heeft op de winkel gepast en dat is dat.

Het publieke domein en de collective sector verkeren na twee paarse kabinetsperiodes dan ook in een rampzalige toestand. De wachtlijsten in de gezondheidszorg zijn onverantwoord lang, het onderwijs bevindt zicht in een zorgwekkende toestand, de veiligheid laat te wensen over, het Openbaar Bestuur heeft zijn geloofwaardigheid verloren en ga zo nog maar even door.

In dit boek onderwerpt Pim Fortuyn de toestand van de collectieve sector na acht jaar paars bewind aan een analyse. Uit burgerplicht in strijd tegen het Nederlands regentendom. Daarnaast laat hij zijn ongezouten kritiek gepaard gaan met aanbevelingen voor een krachtig herstelprogramma.