Jack Jansen (1961) werkt al meer dan 20 jaar als coach en counselor. Hij wordt nog steeds geboeid door de wijze waarop mensen naar zichzelf kijken en de impact die dat heeft op hun leven en dat van hun omgeving.
Meer over Jack Jansen'Wat je zegt ben je zelf', roepen we als kinderen al tegen elkaar. Inderdaad wij projecteren er lustig op los. In 'Homo Reflectus' worden we aangezet tot nadenken over ons 'ik' in relatie tot ons zelfvertrouwen.
Dat 'ik' wat zijn identiteit in stand houdt door een kloppend verhaal aan zichzelf te vertellen. Waarmee het patronen creëert en bevestigt. Maar wat als ons hierop gebaseerde zelfvertrouwen wankel blijkt te zijn?
In 'Homo Reflectus' lezen we hoe we ons zelfvertrouwen kunnen ontdoen van een identificatie die bol staat van dilemma's en paradoxen. Om zelfvertrouwen te laten ontstaan in eenheid met onszelf en anderen.
Uit het boek
Overtuigingen zijn zekerheden op mentaal niveau (gedachten en gevoelens) en geven houvast in nieuwe situaties. De route waarbij we via interpretaties tot oordelen en vervolgens overtuigingen komen, volgen we niet alleen bij het waarnemen en beoordelen van onze omgeving en anderen, maar ook bij onszelf. Wij doen ervaringen op met onszelf en destilleren daaruit ons zelfbeeld. Het beeld dat duidelijk maakt hoe we naar onszelf kijken, hoe we over onszelf denken en hoe we ons over onszelf voelen.
Dit zelfbeeld, dit destillaat uit onze ervaringen met onszelf binnen de context van onze omgeving, geeft ons de zekerheid die we nodig hebben voor nieuwe situaties. Vooral als deze situaties onzekerheden met zich meebrengen. Met dit zelfbeeld weten we wat we aan onszelf hebben. We komen met onszelf niet voor verrassingen te staan. We hoeven onszelf niet steeds opnieuw uit te vinden in interactie met onze omgeving, want we hebben onszelf al uitgevonden. Dit genereert zelfvertrouwen.
Maar wat als via deze route van zelfontdekking geen zelfvertrouwen maar juist onzekerheid ontstaat? En wat te doen met een zelfbeeld waarin veroordeling, onderschatting en wellicht zelfs minachting voor onszelf leidend zijn? Of wat te doen met een zelfbeeld dat zichzelf overschat t.o.v. een situatie, handeling of een ander persoon? Dat teleurstelling op teleurstelling krijgt omdat het gewenste effect, op het niveau waarop het zelfbeeld een inschatting maakte, maar niet wil uitkomen. Of doordat deze overschatting kleinerend en denigrerend is naar anderen. Kortom iets creëert wat lijkt op zelfvertrouwen, maar dan wel ten koste van de medemens.
