Slachtoffers hebben de laatste decennia steeds meer aandacht verkregen, hun belangen zijn ruimschoots voor het voetlicht gebracht en hun rechtspositie is verbeterd. Die ontwikkelingen hebben echter ook een aantal keerzijden met zich meegebracht. De vraag is of de aandacht voor slachtoffers in een aantal opzichten is doorgeschoten.
Zo roepen taferelen van wild justice in de context van het spreekrecht de vraag op of het wel zinvol is dat slachtoffers en nabestaanden vrijuit hun woede en ongenoegen verwoorden. In welke opzichten schuurt dat met het publieke rechtsgoed? Hoe maak je slachtoffers en nabestaanden duidelijk dat hun belangen – hoe pijnlijk hun situatie ook is – ondergeschikt zijn aan het publieke belang van waarheidsvinding? Hoe voorkom je dat valse verwachtingen worden gewekt? In dit boek belichten acht auteurs deze vragen en verwante kwesties vanuit uiteenlopende invalshoeken.
