Gesprekken over de natuurlijke religie

De 'Gesprekken over de natuurlijke religie' van David Hume (1711 – 1776) vormen de neerslag van een levenslange interesse in het verschijnsel religie. In dit meesterwerk voert Hume aan de hand van drie fictieve gesprekspartners een filosofisch debat over de oorsprong en aard van religie. Elk personage vertegenwoordigt een ander perspectief op de vraag of de wereld een teken van een goddelijke schepper is. Op scherpzinnige wijze verkennen zij thema’s zoals het ontwerp van het universum, het probleem van het kwaad en de grenzen van menselijke kennis.

Humes overwegingen zijn van een onvermoede actualiteit en raken de kern van intelligent design en zin en onzin van religie. Met zijn verhelderende en vaak uitdagende toon, heeft dit werk een blijvende invloed gehad op zowel de filosofie als de theologie. Het boek, dat bij zijn verschijning direct grote indruk maakte op Immanuel Kant, geldt als een van de klassiekers in de geschiedenis van de Westerse filosofie.