Vrijheidsstilstand

Broos II
De regen verblind mij
Toch moet ik door
Naar daar waar altijd koffie en koek was
Ik kom aan en zie
Een gevallen engel
Oud en broos
Ik zie de pijn verbeten worden
‘’Je weet waar de koffiepot staat''
De woorden gaan half langs me heen
De dagen erna verstrijken
De nachten duren lang
Dan na de belangrijkste bijzaak van het leven
Gemiste oproep
Paniek in mijn hoofd
Dit keer niet
Niet weer
In de auto
Niets zeggend
Gaat niet snel genoeg
Daarna op de fiets
Een van doping doordrenkte wielrenner
Was nog nooit zo snel
Wind tegen
Toch de wind deert mij niets
De angst en paniek zijn mijn doping
Ik kom weer binnen
‘’Joepie?’’
Mijn lippen raken de broze huid
Het einde is nabij
De eerste nacht brak aan
Hij duurde lang
Nog nooit duurde een nacht zo lang
De volgende dag raken mijn lippen
Weer de broze huid
Geen reactie
De tweede nacht op de bank
Ik voel de pijn mee
Nog maar een keer die knop denk ik
Strompelend door de kamer terug naar de bank
Nog nooit duurde een nacht zo lang