Na het lezen van het sympathieke boek Nazmi Türkkol op wisselspoor, snap je diens lastige weg naar succes en waar zijn strijdlust en rechtvaardigheidsgevoel vandaan komen. Het boek is soms grappig, maar vaak pijnlijk realistisch als het om maatschappelijke ongelijkheid en uitsluiting gaat. Heel herkenbaar voor mensen met een biculturele achtergrond.
Het boek beslaat 9 hoofdstukken die allemaal over het leven van de succesvolle advocaat Türkkol gaan. Het is op een toegankelijke wijze geschreven en geeft een goed beeld van wat het in essentie betekent om als kind van migrantenouders in Nederland op te groeien om uiteindelijk een succesvolle burger te worden die zich inzet voor het collectieve belang en de bestrijding van ongelijkheid.
In 1981 begint Türkkol met grote tegenwerking van zijn basisschool aan het Amsterdam Lyceum, met een vwo-advies op zak, maar met een basisschool die weigert om die prestatie te laten verzilveren. Jammer genoeg is er sindsdien nog steeds niets veranderd aan het onderwijssysteem en de houding van leraren ten opzichte van kinderen met biculturele achtergrond. Ook vandaag de dag worden zij standaard lager ingeschat en negatiever beoordeeld door docenten, ondanks objectieve, gestandaardiseerde normen zoals de CITO-score.
Ondanks de tegenwerking, weet Türkkol zich in 1987 te kwalificeren voor de rechtenstudie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Zijn achtergrond en opvoeding maken dat hij zich opnieuw moet uitvinden om met de individuele vrijheden en nieuwe verantwoordelijkheden om te gaan die het studentenleven met zich meebrengt. Ook komt hij erachter dat hij nog steeds zijn taalvaardigheid moet bijschaven omdat hij bepaalde uitdrukkingen en gezegdes nog niet kent. Türkkol zet zich tijdens zijn studie in als bestuurslid van de TSV-studentenvereniging. Daar ontwikkelt hij zijn leiderschapsvaardigheden verder en ontpopt zich tot een verbindende leider. De studie rechten rondt hij succesvol af en hij specialiseert zich in Privaatrecht om uiteindelijk op 9 november 1993 beëdigd te worden als advocaat. Een persoonlijke prachtprestatie!
Çinibulak brengt over het voetlicht dat het succes niet is komen aanwaaien. Soms wordt de succesvolle advocaat als verdachte aangemerkt door de griffier van de rechtbank en in andere gevallen wordt hem de toegang tot bijeenkomsten van het College van Afgevaardigden Orde van Advocaten waar hij lid van is, geweigerd door de beveiliging. Ondanks alle tegenwerkingen en vooroordelen, weet hij zich in te vechten in de advocatuur. Zijn doorzettingsvermogen en noeste arbeid resulteren in een Türkkol die zich heden ten dage een gevestigd advocaat mag noemen.
Een kwart eeuw lang werkt hij onvermoeibaar door in zijn ‘eigen' De Wit Lattmann Türkkol in Amsterdam. Niet voor zichzelf, maar om vanuit zijn diepste het onrecht te bestrijden. Zijn vasthoudendheid blijkt onder meer uit een zaak van elf jaar lang tot aan het Europese Hof van Justitie waar hij zich hard maakt voor mensen met een WAO-uitkering die lager is dan het minimumloon. Elf jaar lang verzet hij zich tegen het onrecht omdat deze groep na remigratie hun recht op een kleine aanvullende toeslag verloren. Türkkol wint de zaak en zijn succes resulteert in het ‘Arrest Akdas' die rechtenstudenten nu op universiteiten als leerstof krijgen.
Çinibulak gaat in op de ambitie van Türkkol om een significante maatschappelijke bijdrage te leveren. Niet alleen via de advocatuur waarin hij zijn sporen heeft verdiend, maar ook in de politiek. Vanaf september 2018 is hij voorzitter van de D66 fractie in Amsterdam Nieuw West. Zijn bestuurlijke ervaring wil hij verder brengen en stelt zichzelf kandidaat als lid van de Tweede Kamer voor D66. Zoals Çinibulak verwoordt, lijkt de grote jongensdroom van Türkkol toch het burgemeesterschap van Amsterdam te zijn. Als rasechte Amsterdammer die zijn sporen in het maatschappelijk leven succesvol heeft verdiend, is dat ook geen gekke gedachte.
Juist Türkkol zou als burgemeester het verschil kunnen maken in een bestuurlijk versnipperd Amsterdams krachtenveld. Wie anders dan hij zou begrijpen hoe een stad bestuurd moet worden vanuit het perspectief en de behoeftes van de ‘gewone' Amsterdammer. Wie anders zou begrijpen hoe uitsluiting en discriminatie binnen het ambtelijk apparaat doorwerkt in de resultaten naar burgers. Een ambtelijk apparaat dat volledig losstaat van zijn burgers en alleen maar naar binnen is gericht ten dienste van zichzelf. Juist nu zou een verbindende leider het verschil kunnen maken.
Iemand die door kan zetten, een harde werker met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Ook als zijn grote droom als burgemeester van Amsterdam nu nog niet uitkomt, zal Türkkol grote meerwaarde hebben in Den Haag. We zouden meer voorbeeldburgers als Türkkol moeten hebben om de Haagse monocultuur te doorbreken en meerwaarde te creëren. Na het lezen van Nazmi Türkkol op wisselspoor, kom je erachter hoe sympathiek de Amsterdamse Burgemeester in spe is.
Over Elmas Duduk
Elmas Duduk is psycholoog en bedrijfskundige. Als expert Lerende Organisaties en Veranderkundige begeleidt zij gerenommeerde organisaties bij complexe verandertrajecten, inrichtingsvraagstukken en kennismanagement. Als coach begeleidt zij executives en high performers. Zij is auteur van de boeken Crossmenstorschap en Comforttransitie.
