Robert Waldinger en Marc Schule zijn beide hoogleraar psychiatrie aan de Harvard University. Samen geven zij leiding aan het langstlopende onderzoek ter wereld. Dat loopt al 80 jaar inmiddels, en het onderwerp is menselijk geluk.

‘Spreken en zijn’ is een boek over ongelijkheid, taal en minderheden. Over gelabelden en ongelabelden. Over stereotypering en talkshows die minderheden zien als entertainment. In een wereld waarin we steeds minder met elkaar spreken en steeds meer over elkaar, doet Kübra Gümüsay haar mond open. Ze beschrijft de kooi die haar en alle andere gelabelden omsluit. Ze ziet haar boek als een bijdrage in de zoektocht naar een taal waarin iedereen mens kan zijn.   

Te vaak wordt natuur ondergeschikt gemaakt aan de behoeften van mensen en bedrijven. Milieuwetgeving voorkomt dit onvoldoende. Daarom heeft de natuur eigen rechten nodig, vergelijkbaar met de Rechten van de mens. Jessica den Outer onderbouwt dit krachtig in haar boek ‘Rechten voor de natuur’.

 ‘Ik ben een existentiële vluchteling.’ Dit is de eerste zin van het boek ‘Zwart en Vrouw’ van de Zimbabwaanse schrijver Tsitsi Dangarembga. Deze pakkende opening maakte me nieuwsgierig naar meer, maar ergens onderweg doofde die nieuwsgierigheid uit.  

Marian Salzman is als een reisleidster. Ze neemt de lezer van ‘De nieuwe megatrends’ meenaar de toekomst waarin er weinig tot geen privacy is.De trends die ze signaleertvoorziet ze van uitgebreid commentaar. Bovendien stelt ze de vraag in hoeverre die de lezer en zijn perceptie zullen beïnvloeden. Een fascinerend boek om te lezen. 

Interacties tussen mensen kan je vanuit een verscheidenheid aan invalshoeken bestuderen. De socioloog Erving Goffman liet zich daarbij in de jaren vijftig van de vorige eeuw door het theater inspireren. Het leidde tot zijn boek Dramaturgie van het dagelijks leven.

Een boek van de hand van Henry Kissinger, Eric Schmidt en Daniel Huttenlocher geeft de serieusheid van het onderwerp AI wel aan. Als een voormalig minister van Buitenlandse Zaken én Nobelprijswinnaar teamt met een gelauwerde IT-ondernemer (voormalig CEO bij Novell, SUN, Google en commissaris bij onder andere Apple en Google), dan hebben we het over een groot onderwerp. 

In het kader van mijn nieuwe boek ‘Daarom doen ze dat’ las ik ‘De ogen van de ander’ van Christien Brinkgreve. In dit boek uit 2009 gaat Brinkgreve in op het belang van zelfkennis, en vooral op de relatie van ons ‘zelf’ met de anderen om ons heen.

In het stevige boek ‘Palo Alto’ vertelt Malcolm Harris hoe een boomgaard zich ontwikkelde tot het hart van Silicon Valley, en de thuisbasis werd van de machthebbers van het digitale tijdperk. 

Lezing van ‘Het dictatorvirus’ van Frank Schaper maakt duidelijk dat foute leiders niet worden geboren. Het begint met het krijgen van zelfvertrouwen dat overgaat in hoogmoed, wat vervolgens ontaardt in grootheidswaan en wat uiteindelijk leidt tot grootheidswaanzin. 

 De nieuwste generatie kunstmatige intelligentie, waaronder ChatGPT, kan gesprekken voeren, teksten schrijven en andere creatieve opdrachten uitvoeren die tot voor kort enkel aan mensen waren voorbehouden. Wat maakt ons tot mens? Is er een onveranderlijke essentie van de menselijke ervaring? Filosofen Kirsten Poortier, Erik Myin en Peter-Paul Verbeek onderzochten deze vragen aan de hand van vier interessante kwesties. Het denken van allerlei filosofen passeert de revue.

De ongelijkheid in onze samenleving is op het niveau van een eeuw geleden. Dat is onhoudbaar en leidt tot maatschappelijke onrust. Kansenongelijkheid is dus niet alleen slecht voor de minderbedeelden. Sander Schimmelpenninck constateert dat we zijn vergeten onze beschaving en het collectief te onderhouden. Hij schreef ‘Sander en de brug’. Een pamflet met vijf voorstellen voor hoe mensen kunnen bijdragen om het collectief te beschermen.