In de inleiding van ‘Het einde van Business as usual’ schrijft Solis: ‘We hebben gezien hoe het door mensen gedreven Wikipedia de industriegigant Brittanica binnen een paar jaar heeft verdrongen als ’s werelds meest geraadpleegde encyclopedie.
De zogenaamde wisdom of the crowds verandert in power of the crowds en daarmee ontstaat een nieuwe manier van collectief kopen die online en in de winkel geweldige aanbiedingen oplevert. Groupon, LivingSocial, FacebookDeals en vele andere opkomende initiatieven bieden mensen de mogelijkheid geld te besparen wanneer ze dingen in groepsverband kopen en op hun beurt worden mensen aangemoedigd deze buitenkansen weer te delen met degenen met wie ze on- en offline verbonden zijn’.
Met dit boek wil de schrijver duidelijk maken dat er een nieuw onbekend terrein is ontstaan voor het nieuwe zakendoen. Collectieve ervaringen van klanten laten het ware gezicht van een bedrijf zien. Het zijn de dingen die achter je rug om over je gezegd worden. In sociogrammen(social graphs) vindt de onderlinge verbondenheid plaats, waardoor een publiek ontstaat, dat op zijn beurt weer een publiek heeft, dat weer een publiek heeft enzovoort.
En wie voert de regie over de informatie die binnen elk netwerk circuleert? Niet het merk zelf, de slimme marketingboodschap, de aantrekkelijke aanbiedingen of de creatieve trucjes, nee, mensen! ‘Het einde van business as usual’ is een boek van ruim driehonderd bladzijden. Boordevol wetenswaardigheden (zo heeft de huidige wereldbevolking een gemiddelde leeftijd van 28 jaar, de gemiddelde Amerikaan heeft in sociale netwerken maar vier sterke relaties, de gemiddelde Facebookgebruiker produceerde in 2012 elke maand 90 stukken content en per maand worden meer dan 30 miljard stukken content, links, nieuws, blogposts, notities, fotoalbums enz. gedeeld.
Naast de vele wetenswaardigheden heeft het boek één kernboodschap en die luidt: it is not the strongest of the species that survives, nor the most intelligent that survives. It is the one that is most adaptable to change! Eén van zijn aanbevelingen is dat bedrijfs- en medianetwerken die consumenten willen aantrekken iedere klik moeten verdienen door waardevolle informatie te leveren die relevant is voor de context. Dat vraagt om een nieuwe manier van content produceren en nieuwe engagement strategieën. Zo vertelt hij, dat hij zelf een aantal interest graphs bijhoudt binnen zijn social graphs.
‘Ik volg en communiceer met personen die mijn interesse delen in nieuwe media, digitale antropologie, technologie, marketing, business en wijn. Wanneer ik publiekelijk communiceer, ben ik me ervan bewust dat ik op elk moment slechts een deel van de groep toespreek, niet de gehele groep. Wanneer ik consumeer, richt ik mij op bepaalde lijsten of groepen om mijn behoefte aan relevante content op elk contextueel moment te bevredigen. Hierdoor verrijk ik mijn ervaringen’. De interest graphs vertegenwoordigen een mogelijke goudmijn voor merken, media of organisaties die aandacht en actie nodig hebben. Rober Putman, politicoloog en professor publiek beleid aan de John F. Kennedy School of Goverment (Harvard University) beschrijft dit als sociaal kapitaal: ‘de collectieve waarde van alle sociale netwerken en de neiging die vanuit deze netwerken ontstaat om iets voor een ander te doen’.
Solis voorziet dit sociale kapitaal van een zevental eigenschappen: relevantie, autoriteit, affiniteit, nabijheid, vertrouwen, populariteit en goodwill. Bij elkaar opgeteld vormen de nettowaarde van iemands status binnen de maatschappij, de waarde van relaties die uit netwerken zijn ontstaan en het saldo van de digitale pijlers het totaal van zijn sociale kapitaal. Mensen met sociaal kapitaal mogen daarvoor iets terug verwachten. Zij die het vermogen hebben invloed uit te oefenen, beschikken over kapitaal om uit te geven, maar dat doen ze alleen wanneer het hen iets oplevert.
De truc voor organisaties is om niet alleen te identificeren welke relevante personen over waardevol sociaal kapitaal beschikken, maar ook om hen aan te moedigen om het uit te geven ten gunste van de organisatie. Een inzicht in hoe dat te doen is gratis te downloaden op www.altimetergroup.com of www.slideshare.net/Altimeter/the-rise-of-digital-influence.
Het boek staat vol met waardevolle tips. Deze wilde ik u niet onthouden: Veel ondernemingen streven ernaar procedures te stroomlijnen, zodat hun bedrijven als gesmeerde, operationeel aangestuurde machines lopen. Deze geoperationaliseerde bedrijven vertrouwen erop dat de managers opereren vanuit winstoogmerk en zorgen voor optimale efficiency, hogere marges en groeiende winst cijfers vanuit de wens hun maandelijkse targets te halen. Verbonden consumenten gaan liever geen band aan met een bedrijf dat zo onpersoonlijk en afstandelijk is.
De digitale revolutie gaat razendsnel, zoveel is wel duidelijk uit dit boek. Onderbelicht blijft echter de negatieve kant van de geweldige mogelijkheden die zich aan dienen. De laatste maanden hebben de onthullingen van Edward Snowden over de NSA, de rol van Apple en Google daarbij, de mondiale belastingontduiking door bedrijven als Starbucks en Apple, laten zien dat het nog een lange weg is voordat de gebruiker/de consument de regie voert over dé cq. zijn informatie. Daar had een hoofdstukje aan besteed mogen worden.
