Bankroet - Hoe Fortis al zijn krediet verspeelde

De auteurs van 'Bankroet' zijn journalisten met een ruime ervaring. Stefaan Michielsen en Michaël Sephiha hebben hun research prachtig en verstaanbaar verhaald, zelfs voor een financiële leek, of liever, een gewone burger zoals ik. Het decor wordt aantrekkelijk gevisualiseerd. Het geheel is aangenaam en geestig om te volgen, niet al te technisch. In 'Bankroet' vertellen Michielsen en Sephiha luchtig en met gepaste humor over de etappen in de neergang van Fortis. Zoals de spanningen op het moment dat de Belgische delegatie van Fortis, onder leiding van Maurice Lippens, afreist naar A'dam om er op zoek te gaan naar een nieuwe CEO. Michielsen en Sephiha vertellen hoe subliem Maurice Lippens met de situatie omgaat: 'En om de sfeer ontspannen te houden, gooit hij er geregeld een Belgenmop tussen. Succes verzekerd.' 'Bankroet' is geschreven in de taal van de werkende mens. Het zou een heel breed publiek in zowel Nederland als in België moeten bereiken. Aan buitenstaanders wordt een blik gegund binnen de levens- en werksfeer van de personen aan de top van de piramide en het boek is tevens een bewustmaking voor gelijk wie maar iets met de hele financiële wereld te maken heeft. Een bewustmaking van het feit dat topmanagers ook maar mensen zijn van vlees en bloed, met gaven en fouten. 'Bankroet' laat zien hoe het mogelijk is dat kleine en dikwijls al te menselijke dingen aan de basis kunnen liggen van een financiële catastrofe. Dat er een lichtje moet gaan branden bij de verantwoordelijken. Er is nood aan een sluitend veiligheidssysteem, om het risico van menselijk falen op te vangen. Ook menselijke kwalen, zoals hoogmoed, hebberigheid (winstbejag) en gebrek aan zelfkennis, moeten worden ondervangen. Uitlatingen als 'ik ben de juiste man op de juiste plaats' (Jean-Paul Votron) en 'je suis un grand juriste' (Guy Horsmans) maken dit duidelijk. De president van Amerika kan toch ook niet individueel beslissen over het afvuren van een atoombom? Het boek is ook een krachtige waarschuwing aan beleggers en eventueel toekomstige beleggers in financiële aandelen. Het daaraan verbonden risico wordt in dit boek duidelijk afgelijnd en ingekleurd. Zo heb ik voor mezelf de evenwichtsrol van belangengroepen zoals Deminor, Test-Aankoop en de Vereniging van Effectenbezitters als een verrijkende geruststelling ervaren. 'Bankroet' stimuleert onze zintuigen, bijvoorbeeld door in het hoofdstuk 'Mayday, Mayday!' (ondertitel 'In de maalstroom') gebruik te maken van de door een analist van de Fortis Bank aangehaalde metafoor 'Money, it's a gas'. Een gifgas. Refererend aan een song van de popgroep Pink Floyd. Alsook door halverwege het boek foto's van enkele hoofdrolspelers en de cruciale momenten af te drukken. Het kan niet anders of er zitten anonieme getuigenissen tussen de bronnen, die de lezer duidelijk willen maken hoe dikwijls persoonlijke belangen het algemeen belang overstijgen. In dit geval specifiek de aandeelhouders, dit tot frustratie van het nuchter verstand. Als de batterij advocaten eenmaal aan het juridisch steekspel is begonnen heeft niemand nog vat op de zaak. Het boek is een boeiende inkijkoperatie geworden, een openbaring. Van spaarboek over grootbanken naar politieke toppers tot wereldeconomie (World Economic Forum in Davos). Ik werd door ongeloof overvallen en was niet in staat om het boek gekruist te lezen of delen over te slaan. Eens in handen wilt u het boek tot de laatste letter verslinden. Het begin van de tweede helft heeft wat last van de nogal logge onderhandelingspolitiek, maar nadien brengen alle ivoren schaakstukken opnieuw leven op het toneel. De koning, de juridische lopers van Michaël Modrikamen, de bewoners van de torens van de rechtbank, de economische paarden en de aandeelhouderspionnen komen ieder om beurt aan zet om te slaan en geslagen te worden.