In mijn organisatie staan we aan de vooravond van een omvangrijke en ingrijpende verandering. Het plan is om begin 2013 in drie maanden tijd het nieuwe werken in te voeren, compleet met een nieuwe inrichting van het pand waarin we werken en een uitbreiding van de ICT-hulpmiddelen. Als intern adviseur zal ik aan deze verandering een steen gaan bijdragen, maar ik voel mijn bezwaren mij van alle kanten bespringen. Welke manier van werken willen we dan, als we Nieuw gaan Werken?
Hoe denken al mijn collega's over de overstap? Vast niet allemaal even enthousiast. Hoe zal ik daar mee omgaan? Welke rol wil het management eigenlijk spelen? Hoe gaat dat in de gegeven drie maanden passen? Kortom, allemaal vragen die bij mij de energie om met dit traject aan de gang te gaan doet verdwijnen. Dat vind ik geen prettige manier om aan de klus te starten en dus ga ik op zoek naar een alternatieve manier van kijken en werken. Tijdens die zoektocht stuit ik op het boek 'Van kiem tot kracht - Een waarderend perspectief voor persoonlijke ontwikkeling en organisatieverandering'. Onder redactie van Saskia Tjepkema en Luc Verheijen beschrijven adviseurs hun ervaringen met de waarderend-onderzoekend benadering van ontwikkeling van mensen en organisaties. De bijdragen in de bundel zijn ingedeeld rond drie thema's: - persoonlijke ontwikkeling starten bij kracht en talent; - waarderend onderzoek als bron voor organisatieverandering - en werken met een waarderende benadering. Wat zijn de uitgangspunten van de waarderende benadering? De redacteuren schrijven hierover: 'wat de waarderend-onderzoekende insteek kenmerkt, is een stevige focus op positief geformuleerde doelen en het systematisch analyseren van krachten en successen, om die zodoende als vertrekpunt te nemen voor verdere groei. Maar er is meer: in totaal kunnen we een achttal principes formuleren die het perspectief karakteriseren.' Het prettige van de waarderende benadering, althans naar mijn mening, is dat vanuit dit kenmerk de veranderaar slechts de managers en medewerkers die willen veranderen een weg wijst. De weg bewandelen, dat doen zij zelf. Zodoende bestaat er dus geen recept voor het toepassen van de principes. Elk mens en elke organisatie maakt een eigen reis naar de gewenste toekomst. Voor mij is de bundel een geslaagd inkijkje in de keuken van het werken met een waarderende benadering. Bundels over praktijkervaring met het werken met een bepaalde filosofie of een bepaald instrument, monden vaak uit in 'halleluja'-verhalen, is mijn ervaring. Alles trekken de schrijvers uit de kast om maar aan te tonen dat de filosofie of het instrument werkt. Daar ontkomt deze bundel ook niet aan, maar beschouwingen over de theorie en achtergronden van verschillende 'waarderende instrumenten' als oplossingsgericht werken of de sterke punten benadering compenseren voor mij de positieve praktijkverhalen. 'Van kiem tot kracht' heeft mij geïnspireerd om de waarderende benadering toe te passen in de nieuwe-werken-opdracht op mijn werk. Bij collega's die niets willen weten van flexibele werkplekken, kan ik vragen stellen als: Geeven het nieuwe werken, welke situatie om te werken wens jij dan?, Welke voorbeelden ken je hiervan? en Wat is nodig om die voorbeelden bij jou te realiseren? Ik heb er nu al zin in.
