Door de hoge vlucht van de digitale technologie is Transparantie een belangrijk onderwerp geworden, stelt Warren Bennis. Informatie is veel toegankelijker door geavanceerde communicatietechnologie en internet, maar tegelijkertijd verwachten we ook dat informatie openbaar is. Onder transparantie en een cultuur van openheid verstaan de auteurs vrije informatie-uitwisseling binnen een organisatie en met haar stakeholders.
In drie essays bespreken de auteurs de aspecten van transparantie en geven hierbij heldere voorbeelden van invloedrijke bloggers, dappere klokkenluiders, schijntransparantie en doofpotten. Door zelf verontrustende informatie te accepteren, geven leiders het goede voorbeeld voor openheid van informatie. Tussen de regels door geven de auteurs meer tips voor het stimuleren van een open organisatiecultuur, maar verwacht geen stappenplan hiervoor.
Eerlijk zijn tegen machthebbers is één van de oudste ethische uitdagingen, aldus James O’Toole in het tweede essay. Zowel zeggen tegen je baas dat hij ongelijk heeft als zelf toegeven dat je een fout gemaakt hebt. Hiervoor heeft een medewerker het vertrouwen nodig dat zijn leidinggevende er goed mee omgaat. Een leidinggevende kan vertrouwen wekken door integer te zijn, de waarheid te spreken en mensen te betrekken bij zaken. Bovendien moet het management dit doortrekken in de organisatie: zorgen dat iedereen toegang heeft tot informatie, de brenger van slecht nieuws niet straffen en schijnloyaliteit niet belonen.
Hoewel het goed is voor de saamhorigheid om binnen het bedrijf of een afdeling kleine geheimen te hebben, toont onderzoek aan dat bedrijven die hoog scoren op het gebied van openheid ook in het algemeen betere resultaten boeken. Het lijkt in ieder geval de goede kant op te gaan met de transparantie.
