Hij toonde aan dat praten over het wat en het hoe over het algemeen saai is en nogal simpel, maar dat praten over het waarom praten over visie is. En dat is inspirerend en motiverend.
In dit boek gaat hij een stap verder en verklaart hij waarom sommige leiders wel en anderen niet succesvol zijn. Waarom sommigen wel de moeite waard zijn om te volgen en anderen weliswaar succesvol lijken, maar vooral worden tegengewerkt.
In zijn verklaring gaat hij uit van het evolutionaire menselijke brein wat vooral heel sterk reageert op chemische stoffen. Hij volgt daarin de lijn die is uitgezet door Van Vugt en Ahuja die met hun boek ‘Selected’ (in het Nederlands vertaald met ‘De natuurlijke leider’ helemaal uitgaan van de evolutionaire logica van natuurlijk leiderschap. Bewegen vanuit grotten naar torenflats en iPads kan alleen door slim volgen van adequate leiders. Waarbij de mensen gestuurd worden door e.d.s.o.; chemische stofjes in je brein: endorfine (prettig voelen na inspanning, ‘runners high’) en dopamine (jacht instinct, doelstellingen halen) enerzijds en de sociale stofjes serotonine (leiderschap imponeert, ik vind het leuk belangrijk te zijn) en oxytocine (vriendschap, vertrouwen voelt goed).
Hij schildert in zijn boek opnieuw met cirkels. Dit keer met de cirkel van veiligheid. Die wordt groter en minder belangrijk door de eerste twee stofjes en gesloten en belangrijker door de laatste twee. Het is voorspelbaar dat dit spanning oplevert.
Met talloze voorbeelden en in een vlotte en heel leesbare stijl toont Sinek aan dat we als maatschappij te ver zijn gegaan in het ‘aanbidden’ van de agressieve stofjes. Op zich prima als we op jacht moeten en leeuwen en beren moeten verslaan. Maar die stofjes zijn minder effectief rond het vuur. En tegelijkertijd is het betrekkelijk logisch dat we ongebreideld willen kunnen groeien (‘waarom niet?’, ‘lekker doelen halen’) maar dat heeft wel tot gevolg dat we slecht toe komen aan onszelf. Op Facebook verwachten we alleen positieve posts die we ‘leuk vinden’. Negatief commentaar is voorbehouden aan de reaguurders op de Telegraafsite. Beiden tot in extremo.
In feite is zijn boek een pleidooi voor evenwicht, voor rust en meer aandacht voor dat wat ons echt maakt. Geen cijfers maar mensen. Echte mensen die streven naar datgene wat we eigenlijk allemaal het liefste willen: de leider zijn die we zouden willen hebben!
Op de dag dat ik deze recensie schrijf wordt Buurtzorg Nederland opnieuw de beste werkgever in Nederland (voor de 3e keer). Dit boek geeft de verklaring. We willen het liefste werken in een veilige cirkel en dus niet voor een baas (Buurtzorg Nederland heeft een ‘overhead’ van 35 personen op 9300 (!) medewerkers) maar juist voor elkaar, voor onze klanten.
Het boek is mooie aanvulling op Sineks eerste boek. Op eenvoudige wijze duidelijk maken dat ook leiderschap draait om het waarom, de visie en om die te realiseren is een optimale balans nodig van alle stofjes in ons brein.
