Op werkdagen voor 23:00 besteld, morgen in huis Gratis verzending vanaf €20

Recensie

Operational Excellence nieuwe stijl

De titel van dit boek nodigt uit tot lezen. 'Hoezo nieuwe stijl?', denk je dan als lezer. En de ondertitel verleidt nog verder: 'Aanpak, instrumenten en modellen voor een excellente bedrijfsvoering'. Alhoewel het boek een goed overzicht geeft van alle instrumenten en methoden, blijft het daar ook bij: de 'aanpak' komt er erg mager van af. Wie daar mee kan leven heeft een overzichtelijk boek met een schat aan informatie. Maar veel meer dan een modellenboek is het niet geworden.

Peter de Roode | 6 juli 2009 | 2-3 minuten leestijd

Het waren de auteurs Treacy en Wiersema die in hun boek 'De discipline van marktleiders' het begrip 'operational excellence' invoerden. Hun opvatting was dat marktleiders één zogenaamde waardediscipline moeten kiezen. In die opvatting konden bedrijven kiezen uit drie opties: Product Leadership (het beste product); Customer Intimacy (de beste totaaloplossing) en Operational Excellence (laagste kosten).

 Omdat we nu in een wereld leven waarin we niet langer of het een of het ander moeten doen, maar alle ballen tegelijk in de lucht moeten houden (dus een en-en-benadering), kunnen we ons voorstellen dat dit model van Treacy en Wiersema enigszins verouderd is. 'Operational Excellence nieuwe stijl' probeert een wat andere definitie te geven dan Treacy en Wiersema oorspronkelijk bedoelden met operational excellence. Van Assen, Notermans en Wigman verstaan er een wijze van werken onder waarin een goede uitvoering van de operatie gecombineerd wordt met het waarnemen van kansen in de markt. Het sandcone-model biedt daarvoor een stevig fundament. Dit model beoogt dat eerst de basis (kwaliteit) op orde moet zijn en dat daarna aan andere prestatie-indicatoren gewerkt kan worden, achtereenvolgens: betrouwbaarheid, flexibiliteit en efficiëntie.

De ultieme prestatie-indicator is de doorlooptijdverkorting. De achterliggende gedachte daarvan is dat als de doorlooptijden korter zijn er sneller waarde toegevoegd kan worden aan producten en diensten voor de klant. De auteurs zijn zich bewust van het feit dat hun nieuwe definitie van operational excellence een multidisciplinaire aanpak vereist. De wijze waarop ze daar vorm aan geven is nogal teleurstellend. De lezer krijgt een enorme hoeveelheid instrumenten voorgeschoteld die kort beschreven worden en worden voorzien van enkele kritiekpunten.

Maar in hun drang om volledig te zijn, slaan ze hier de plank mis: er ontstaat nergens samenhang omdat de diepgang volledig ontbreekt. Zo wordt in twee bladzijden de bekende Balanced Scorecard besproken. Dat model wordt uitgelegd zonder dat er nieuwe inzichten aan worden toegevoegd, en de kritische feedback op het model beslaat slechts zes regels. Het is de vraag wat een lezer hiermee opschiet. Andere 'grote onderwerpen' als training en coaching worden op eenzelfde wijze behandeld. Een korte beschrijving van het onderwerp en dan de kritiek.

De lezer wordt vervolgens geacht zelf te kiezen hoe hiermee om te gaan. De auteurs van 'Operational Excellence nieuwe stijl' zijn ambitieus begonnen, door het werk van Treacy en Wiersema in een nieuw jasje te willen steken. Helaas zijn ze er niet in geslaagd om een boek te schrijven waarmee de lezer geholpen wordt om deze moeilijke materie in de praktijk door te voeren. Daarvoor mist het boek de nodige diepgang.

Over Peter de Roode

Drs. Peter de Roode is zelfstandig adviseur en trainer. Hij ondersteunt organisaties bij het invoeren van grootschalige veranderingen waarbij gedragsverandering centraal staat. 

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Boek bij dit artikel

Marcel van Assen, Roel Notermans, Joes Wigman
Operational Excellence nieuwe stijl

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden