Hoe ik verander

Dit boek gaat over interventiekunde. En interveniëren doet de auteur met passie, blijkt uit alles. In drie delen omschrijft ze aan de hand van praktijkvoorbeelden en uitspraken een aantal kernthema’s van interveniëren in organisaties, zoals bijv. (her)contracteren en waarderen van conflict. Haar benadering is gebaseerd op de school van Weick, Van Dongen en sterk gestoeld in het sociaal constructivisme. Hierbij gaat het om creëren van ruimte om bestaande werkelijkheidsdefinities naast elkaar te laten bestaan. Centrale begrippen zijn betekenisgeving en verbinden van (tegenstrijdige) perspectieven, die in dit boek nu ook eens praktisch worden vertaald. Aan de hand van concrete beschrijvingen, feitelijke offertes, brieven en beschouwingen wordt de lezer meegenomen naar diverse situaties, zoals bijv. een IC-afdeling van een ziekenhuis en de directiekamer van een Woningcorporatie, waar men weer ‘in control’ wil komen. De gesprekken met de betrokken worden beschreven alsof je erbij zit. De auteur geeft haar eigen visie en theoretische kaders, beschrijft de door haar uitgevoerde interventies, maar noemt ook andere inspiratiebronnen. En op gezette tijden nodigt ze de lezer uit om een vertaalslag te maken naar diens eigen vraagstukken. Hierbij creëert ze tevens een eigen taal, met beeldende begrippen zoals ‘ontstroeven’ en ‘kraken zetten’. Professionele verdieping als een dans tussen theorie en praktijk. ‘Hoe ik verander’ biedt een aantrekkelijke schat aan verhalen, inspiratiebronnen en handvatten voor eigen toepassing. De getoonde kwetsbaarheid en transparantie voelen als een verademing. Wat mij betreft geven ze het boek kleur en bestaansrecht in de wereld van de monovocale ‘how-to’ veranderliteratuur. Dit is echt eens wat anders daarmee in het bijzonder geschikt voor adviseurs en managers die bereid zijn om kritisch in de spiegel te kijken om hun eigen waarheden ter discussie te stellen. ‘Hoe ik verander’ dus.