Maar wie is dan die vrouw op het perron? En wat heeft de gele roos die Cornelia vindt, ermee te maken? Ontdekt Cornelia de waarheid? Je leest het in ‘De vrouw op het perron’. ‘De vrouw op het perron’ is een heerlijk boek. De Ranitz weet de spanning prima op te bouwen en te bewaren. Tot op het eind heb je werkelijk geen idee van de afloop en dan nog word je verrast door het uiteindelijke plot. De Ranitz combineert haar plezierige schrijfstijl met een fijn vleugje humor. De personages zijn uitstekend gekarakteriseerd. Zonder eindeloze persoonsbeschrijvingen, maar puur door middel van pakkende dialogen, weet De Ranitz de kern van haar personages te doorgronden voor haar lezers. Voor de hoofdpersoon Cornelia, een bescheiden vrouw, vatte ik al snel sympathie op, ondanks het feit dat ik haar – om haar onderdanigheid jegens haar echtgenoot – soms wel door elkaar wilde schudden. Aan de man van Cornelia, Henk, ging ik allengs een grotere hekel krijgen! Wanneer een schrijver dat voor elkaar weet te krijgen, heb je je personages uiterst kundig neergezet. Daarnaast zijn de details waarmee De Ranitz de tijdgeest weergeeft, knap in het verhaal verweven en met subtiele coleur locale gecompleteerd. Ik kon ‘De vrouw op het perron’ nauwelijks wegleggen. Ik wilde per sé het mysterie ontrafeld hebben.
Recensie
De vrouw op het perron
‘De vrouw op het perron’ vertelt het verhaal van Cornelia in het Rotterdam en Den Haag van de jaren 60. Wanneer Cornelia op het perron van Delft plotseling oog in oog staat met een vrouw die sprekend op haar lijkt, is zij ervan overtuigd haar tweelingzus te hebben ontmoet. Dat is echter volstrekt onmogelijk. Haar tweelingzus is namelijk kort na de geboorte overleden.
Hanneke Tinor-Centi
|
3 mei 2016