Op werkdagen voor 23:00 besteld, morgen in huis Gratis verzending vanaf €20

Recensie

Giftige positiviteit - ‘Een verademing!’

Whitney Goodman schreef met ‘Giftige positiviteit’ een fijne tegenhanger van de vele loze beloftes over succes die we in leiderschapsliteratuur tegenkomen. Voetjes op de grond – en weer vooruit. 

Henk Jan Kamsteeg | 21 maart 2022 | 4-5 minuten leestijd

Sinds ik Twitter gebruik – en dat is nu al heel wat jaartjes – krijg ik jeuk van bepaalde hashtags. Zo schiet ik in de vlekken bij het eeuwige #zinin en bij het weeïge #dankbaar. Zo. Dat is eruit. Na het lezen van Giftige positiviteit durf ik het eindelijk te bekennen. Ik voelde me altijd een zuurpruim, als ik mezelf op allergie voor dit soort uitingen betrapte. In Whitney Goodman heb ik gelukkig een medestander gevonden. En wat voor een. Goodman studeerde familietherapie aan de universiteit in Miami, heeft haar eigen praktijk en maar liefst 460.000 volgers op Instagram, zo’n ander sociaal medium waar je gillend gek wordt van de positieve quotes en gelukkige plaatjes.

Overleven

Goed, voordat ik nu word weggezet als een beroepsmopperaar a la Maarten van Rossem en Marcel van Roosmalen, eerst iets meer over mijzelf. Ik ben een positief ingesteld mens. Geloof in kansen. Houd van uitdagingen. Blijf erop vertrouwen dat wij mensen positief verschil kunnen maken. Dit is de reden waarom ik met mijn bureau investeer in dienend leiderschap binnen bedrijven en organisaties. Zonder hoop op een mooiere toekomst zou dit onbegonnen werk zijn. Maar boven alles wil ik toch vooral een realist zijn. Of zoals ik jaren geleden van Jim Collins’ boek Good to Great leerde: om te overleven zullen we moeten leren van de Amerikaanse admiraal Stockdale, die als krijgsgevangene in ‘Hanoi Hilton’ bewees dat we het verst komen door zowel reëel te zijn over de realiteit als over de hoop waarin we mogen leven. Slechts een van de twee benadrukken, kan letterlijk dodelijk zijn. Of je je baan kosten. Je huwelijk doen stuklopen.

Dooddoeners

Volgens Goodman zijn positieve dooddoeners het gevolg van het feit dat we in een tijd leven waarin geluk en positiviteit zowel een doel als een verplichting zijn geworden. ‘Bij alles wat er gebeurt, krijgen we te horen dat we dankbaar moeten zijn, of positiever. Als er iets in je leven verkeerd gaat, komt dat omdat je een ‘verkeerde houding’ had of ‘het onvoldoende hebt geprobeerd’. Ik vind het onvoorstelbaar hoezeer giftige positiviteit zich met zo veel aspecten van ons leven heeft vervlochten.’

Zelf heb ik die giftige positiviteit op diverse terreinen ervaren. Zoals gezegd op sociale media, maar ook in het ‘echte’ leven. Zo ageer ik al tijden tegen het zogenoemde welvaartsevangelie dat in sommige kerken gepredikt wordt. Dat wanneer je maar goed genoeg gelooft, God je zal zegenen met gezondheid en rijkdom. Flauwekul natuurlijk. Maar ook in boeken over persoonlijke ontwikkeling (en leiderschap) komen geregeld onzinnige beweringen voorbij dat wanneer we maar hard ons best doen en blijven geloven in onszelf, we alles wat ons hartje begeert kunnen bereiken. Voorlopig is nog geen van mijn boeken uitgekozen tot Managementboek van het Jaar. Sterker: ik haalde de longlist niet eens. Te weinig geloof…? Of kan het misschien gewoon zo zijn dat de jury minder opheeft met managementromans? Hetgeen hun goed recht is!

Verademing

Wat bij tegenslagen (ik heb het nu niet over het mislopen van boekenprijzen, hoor), volgens Goodman niet helpt, zijn zalvende woorden als ‘Maar kijk eens wat je wel hebt…’, ‘Uiteindelijk komt alles goed…’ of ‘Tel je zegeningen…’ #Dankbaar. Mogen we ons nog ergens rot over voelen? Ziek zijn van onze ziekte? Zwaar de pest erover in hebben dat we ontslagen zijn zonder direct te hoeven roepen dat we ‘between job’s’ zijn?

Ik vind het betoog van Goodman een verademing! Ze valt misschien iets te vaak in herhaling, maar wat zou het? Juist door stevig en herhaaldelijk te blijven benadrukken dat we moeten kappen (mijn woorden) met onzinnige ‘blijpraterij’, gaan we elkaar en onze emoties misschien eindelijk echt serieus nemen.

Laat ik afsluiten met enkele kenmerken van ‘giftige positiviteit’ en ‘behulpzame postiviteit’ over te nemen van Goodman:

Giftige positiviteit:

- Zegt mensen dat ze niet zouden moeten voelen wat ze voelen.

- Impliceert dat mensen negatief zijn als ze niet overal het positieve van kunnen inzien.

- Maakt een einde aan het gesprek of de relatie, omdat we geen ‘negativiteit’ willen

- Kijkt alleen naar het ‘goede’ en negeert het ‘nare’.

Behulpzame positiviteit:

- Erkent de waarde van het zien van het goede en staat mensen toe om zelf conclusies te trekken waar ze iets aan hebben en de tijd te nemen dat te doen.

- Erkent dat mensen allerlei verschillende emoties hebben

- Begrijpt dat niet alle situaties ook een positieve kant hebben

- Heeft oog voor en herkent de hoogte- en dieptepunten van een situatie.

Over Henk Jan Kamsteeg

Henk Jan Kamsteeg is eigenaar van het trainingsbureau Proistamenos. Hij geeft trainingen en keynotes op het gebied van o.a. dienend leiderschap, inclusief leiderschap en storytelling. Daarnaast is hij auteur van diverse boeken zoals Dienend leiderschap, De kracht van het compliment en Spreken met passie; de kracht van storytelling, Inclusief leiderschap en Op weg naar een vitale organisatie

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden