Die veranderde samenleving is inmiddels – in korte tijd – zó vanzelfsprekend geworden dat we nauwelijks in de gaten hebben dát er iets veranderd is. Maar niet alleen wij, de gewone man en vrouw, ook politici en mensen uit het zakenleven, houden nauwelijks rekening met deze veranderde samenleving.
Met zijn werk De vloeibare samenleving toont auteur Peter Hagedoorn uiterst helder aan dat de digitaliserende samenleving schreeuwt om nieuwe regels en structuren. Hij doet met zijn boek een oproep aan beleidsmakers en politici om aan de slag te gaan met nieuwe besturingsmechanismen en niet langer blijven ‘ontkennen’ dat deze, geheel veranderde structuur een feit is.
Globalisering, cybercriminaliteit en kwaadwillende overheden, nieuwe politieke tegenstellingen tussen globalisten en populisten, wereldwijd nepnieuws, disruptie in allerlei sectoren. En wat te denken van de invloed op de economie; de handel? Het zijn allemaal gevolgen van de digitalisering. Politici (en beleidsmakers) kunnen daar niet langer de ogen voor sluiten. Overigens kunnen we niet slechts binnen de eigen landsgrenzen kijken. Ook de internationale aanpak voldoet niet langer. De negatieve effecten kunnen uitsluitend een halt toegeroepen worden middels een wereldwijde aanpak. Waarbij aandacht moet zijn voor de mogelijkheden die, met het huidige bestuursmechanisme, criminelen, terroristen en kwaadwillende overheden hebben om de digitale ruimte te benutten voor hun ongewenste activiteiten. De vloeibare samenleving opent je (verder) de ogen. Natuurlijk weten we allemaal dat de verregaande digitalisering effecten heeft op de samenleving. We zien het om ons heen en merken het in onze omgang met anderen. Dat het echter veel omvangrijker is en veel meer effecten heeft dan wij met elkaar konden vermoeden, toont Hagedoorn helder en transparant aan in zijn boek.
Een uniek boek; een verrassend boek; een (toch wel) schokkend boek. Een boek dat de gewone man en vrouw, de beleidsmakers én (hopelijk) ook de bestuurders van ons land, wakker kan schudden. Het is tijd voor ander beleid. In elk geval voor gewijzigd beleid. De lezer kan niet om de motivaties van Hagedoorn heen. Hij toont klip en klaar aan dat de huidige nationale wet- en regelgeving schromelijk tekortschiet en dat wij daarmee de (internationale) criminaliteit in de kaart spelen.
In het laatste hoofdstuk van De vloeibare samenleving schetst Hagedoorn een voorstelling van hoe het er uit zou kunnen zien wanneer we wereldwijd tot goede afspraken komen. Een utopie? We mogen hopen van niet. Komen de beleidsmakers en politici in actie? We mogen hopen van wel!
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, tekstschrijver, boekrecensent en boekmarketeer.
