Elke organisatie ervaart een zekere schok wanneer er een nieuwe manager of directeur het stokje gaat overnemen. Meer geroddel bij de koffieautomaat, jacht op nieuwtjes, onzekerheid vult de lucht. Dit spitsvondige en actuele boek praat de lezer – nieuwe baas, oude baas of ondergeschikte – bij over het intrigerende onderwerp van troonsopvolging.
Niklas Luhmann neemt de relatie tussen leidinggevenden en ondergeschikten onder de loep en laat zien wat haar compliceert: communicatieproblemen en profileringsdrift, moeilijkheden bij het vinden van een positie en botsende morele opvattingen. De schaduw van de voorganger kan hardnekkig zijn, de invloed van interne klieken moeilijk te doorbreken. En boven dit alles zweeft de vraag wie er nu eigenlijk de macht heeft. Dat is niet per se de baas, zeker als er voldoende ondergeschikten zijn die de kunst van het sturen van hun superieuren beheersen. Het tegenovergestelde van toezicht en controle is hierbij de sleutel, en tact het belangrijkste middel om een doel te bereiken. Wie hierin meester wordt, is vaak degene die de nieuwe baas wordt.
Niklas Luhmann (1927-1998) was een Duits socioloog. Hij wordt gerekend tot een van de grondleggers van de theorie van sociale systemen, de sociologische tak van de algemene systeemtheorie.
'Een halve eeuw geleden schreef de grote Duitse socioloog Luhmann drie essays over de informele organisatie. Hoe pakt deze uit op nieuwe bazen, de besluitvorming, obstructie, sturing van onderop én menselijkheid? Met zijn sociologische blik geeft hij antwoorden en biedt hij handelingsperspectieven. Deze zijn tot mijn verbazing verrassend actueel én relevant. Zijn boodschap: houd je geen rekening met de informele organisatie, dan gaat je dat flink opbreken. Doe je het wel, dan geeft het je vleugels. Goed dat deze essays nu vertaald zijn!' – Joep Schrijvers, leiderschapshistoricus en managementboekenschrijver
