Wet op de ruimtelijke ordening

De Wet op de Ruimtelijke Ordening (WRO) geeft de instrumenten waarmee planologisch beleid gevoerd kan worden.

Een uitgangspunt van de wet is dat het beleid in plannen gestalte krijgt: op nationaal niveau in de planologische kernbeslissing, op provinciaal niveau in het streekplan en op gemeentelijk niveau in het structuur- en het bestemmingsplan. Aangezien het bestemmingsplan het enige bindende plan is, wordt daaraan de meeste aandacht besteed.

Het planningsstelsel staat al wel geruime tijd onder druk. Dat houdt onder meer verband met het feit dat het plan als juridisch instrument niet altijd kan worden toegesneden op concrete situaties. Het trefwoord voor deze ontwikkeling is projectprocedure. Op 3 april 2000 is de WRO gewijzigd: op gemeentelijk niveau heeft de projectlijn naast de planlijn gestalte gekregen (in een hernieuwd artikel 19).

Een ander uitgangspunt van de wet is de afstemming en beïnvloeding van ruimtelijk beleid op andere beleidsterreinen. Op de geldende procedures is de Algemene wet bestuursrecht van toepassing. Ook overigens is die wet van groot belang voor het ruimtelijk bestuursrecht.

Dit boek vormt een goede gids voor een ieder die zich met het recht van de ruimtelijke ordening bezighoudt, zowel in het onderwijs als in de praktijk.

(Let op: dit gaat over de oude ruimtelijke ordeningswet)