De supermarkten in ons land worden steeds machtiger. Op slechts enkele hoofdkantoren wordt beslist wat de Nederlander eet en hoe hij zijn boodschappen moet doen. In de strijd met de levensmiddelenindustrie lijkt de supermarkt, afgaande op de recente prijzenoorlog, aan de winnende hand te zijn.
In 'Het boodschappenbolwerk' laat Frits Kremer zien dat die prijzenoorlog zijn voedingsbodem heeft in een neurotische fixatie van onze kruideniers op de laagste prijs, met verregaande gevolgen voor de dienstverlening, die flink te wensen overlaat en slecht aansluit bij de behoeften van een veranderende samenleving. De foodbranche doet niet aan werkelijke innovatie en loopt vast in een eindeloze herhaling van versleten trends. Zij draait rondjes in een permanente introductiecarrousel, waarin veel geld wordt verspild aan het lanceren van overbodige producten, maar een 'nieuw' en veelbelovend fenomeen als duurzaamheid een marginale rol krijgt toebedeeld.
De Nederlandse supermarkt is een gesloten bolwerk, machtig op grond van de wet van de grote getallen, maar onvoldoende in staat maatschappelijke ontwikkelingen te vertalen in nieuwe commerciële kansen. De mens moet in het middelpunt, als consument die prijsstelt op hoogwaardige dienstverlening en als burger die wordt aangesproken op zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid. 'Open' supermarktformules, die dienstbetoon en duurzaamheid tot integraal onderdeel van hun identiteit durven te maken, hebben de toekomst.
