Job, een arme vindt zijn stem

In het Oudtestamentische Bijbelboek Job komt een arme aan het woord en we kunnen allemaal lezen wat hij zegt. In het boek Job komt de vraag aan de orde waar het menselijke lijden vandaan komt. En ook of er aan het lijden een zekere zin verleend kan worden. Dat er in dit boek een arme aan het woord komt is op zich een zeldzaamheid. Armen praten natuurlijk wel, maar dat blijft meestal onder elkaar. Wat ze zeggen, dringt zelden door tot de buitenwereld. Hier, in een boek dat in alle talen van de wereld vertaald is, spreekt een arme. Hij stottert, hij spreekt soms verward of wil eigenlijk niets meer zeggen. Maar op andere momenten is hij onstuitbaar en laat hij zich door niemand de mond snoeren.
In de tweeënveertig hoofdstukken van het boek Job voltrekt zich iets groots en ongehoords: een arme laat zich niet invoegen in de wereld van de rijken. Dat is het ene belangrijke dat hier gebeurt. En er is nog iets anders: de arme Job laat zich wel invoegen in een andere orde, die van God. Dat gebeurt pas op het eind. Job, die zijn eigen stem gevonden heeft tegenover zijn rijke vrienden, vindt nog een andere stem die hem uiteindelijk ten diepste overtuigt. Het is de stem waar hij altijd naar op zoek was en waarin hij nu hoort dat een Ander nooit opgehouden is hem serieus te nemen.