Elk mens heeft evenveel talent. Dus als je maar écht wilt en altijd in jezelf blijft geloven, dan kun je bereiken wat je maar wilt. Dan kan ieder mens in de top één procent van de meest succesvolle mensen terechtkomen.
Waarom willen we toch zo graag geloven dat elk mens evenveel talent heeft? Dat je alles kunt bereiken? En waarom is dit evidente onzin?
Het kan altijd nog
Laten we eerlijk zijn: het is natuurlijk een heerlijk idee. Die verrukkelijke alles-is-mogelijk-apestaartje-wat-ben-je-toch-bijzonder-punt-com vibe. Het idee dat het altijd nog kan. Als het maar nèt even jouw kant op rolt. Ik snap het. Zelf heb ik pas vrij laat afstand genomen van het idee dat ik toch wel in het Nederlands elftal zou moeten kunnen spelen. Als ik maar echt zou doorpakken, dan zouden ze mijn talent wel gaan zien, en zou alles in stroomversnelling geraken. Zo bleef de grote droom van het jeugdige voetballertje in mij op de waakvlam. Tientallen jaren lang.
De ambitie naar de top verleidt en geeft energie.
De vergelijking met anderen schaadt en leidt af.
Want iedereen wil bijzonder zijn en als persoon gezien worden, in wat voor vorm dan ook. En iedereen heeft talent. Alleen niet evenveel.
In vergelijking met…
Talent is geen absoluut gegeven. Daar begint het al mee. Het bestaat namelijk bij de gratie van vergelijking met anderen. Als ik je vertel dat ik iemand ken die de 100 meter sprint in 14 seconden kan afleggen. Klinkt dat jou dan als buitensporig talentvol in de oren? Waarschijnlijk niet. Want tja: het wereldrecord ligt al sinds 1968 onder de 10 seconden. Jim Hines, in de eerste elektronisch geklokte 9.95. Ik heb het even gegoogled voor je. Dus echt indrukwekkend is dat niet, die 14 seconden.
Maar wat nou als ik je vertel dat de persoon waar ik het over had 10 jaar oud is? Of 75? Tja, dan moeten we ons standpunt toch even grondig herzien. Want dát is wel bijzonder natuurlijk.
Talent is ook nog eens altijd op een bepaalde manier verdeeld. Of dat nou gaat om een olympische 100 meter, negens en tienen bij wiskunde, of het vermogen om een miljoenenbedrijf uit de grond te trekken. Voor elk talent geldt: een klein deel van de mensen steekt er bovenuit, het gros zit in de buik en er is altijd een staartje achterblijvers.
De top één procent
En nu denk je misschien: ja, maar die hebben dan natuurlijk andere talenten. En die moeten ze zien te vinden. En door dan vol te houden op dat echte talent, kunnen ze dus alsnog gewoon bij de top één procent van de mensen komen. Maar dan loop je tegen een klein probleempje aan. In de top één procent van de mensen past namelijk maar één procent van de mensen. Welke maatstaf voor ‘succes’ je dan ook aanhangt.
We zijn niet allemaal Messi, Mandela, Shakespeare of Steve Jobs. Nee. We kunnen echt niet allemaal zó succesvol of impactvol zijn, op wat voor vlak dan ook. En I hate to break it to you: jij waarschijnlijk ook niet. Dus als dat je maatstaf is, gecombineerd met de overtuiging dat dat haalbaar is als je maar de juiste keuzes maakt, dan doe je jezelf en jouw prestaties structureel tekort.
Maar iedereen heeft toch wel talent? Ja, iedereen heeft talent. En ik raad je aan om die met ongelofelijk veel plezier en energie te ontwikkelen. Volg je eigen pad en benut je mogelijkheden ten volle. En vind jouw ruimte en jouw succes. Vol gas, zelfkritisch en met grote ambitie!
Maar de een heeft nu eenmaal meer talent dan de ander. En dat is helemaal prima. Het feit dat je op bepaalde vlakken of over het geheel bezien minder mogelijkheden hebt, diskwalificeert je namelijk niet als persoon. Het maakt je op geen enkele manier minder waardevol als mens.
Wat is jouw superpower?
Want we leven ook in een wereld waarin de meest zichtbare resultaten te vaak de hoogst gewaardeerde zijn. Economisch succes, analytische intelligentie, fysieke fitheid. Terwijl juist veel minder zichtbare en meetbare dingen zoveel betekenis hebben voor onszelf en de mensen om ons heen.
Empathie, sensitiviteit, creativiteit, nieuwsgierigheid, compassie, openheid, betrokkenheid, humor, vergevingsgezindheid, originaliteit, kwetsbaarheid en gewoon, je weet wel, vriendelijkheid. Misschien niet om in de top één procent te komen (wat dat dan ook moge zijn), maar gewoon om het leven van 100 procent van de mensen om je heen een beetje mooier te maken.
Wat is jouw ondergewaardeerde superpower?
Over Raymond de Looze
Raymond de Looze schrijft en spreekt over persoonlijke ontwikkeling en een radicale mensen op #1 filosofie voor organisaties. Zijn bedrijf Double-OO helpt waarde voor mensen te vertalen naar waarde voor de organisatie, met op data gebaseerde prioriteiten en hands-on interventies.