Van jongs af aan had ik een droom: circusdirecteur worden. Afgezien van mijn ouders, die me altijd steunden, geloofde niemand erin. Mijn droom volgde niet de gebaande paden, paste niet binnen de hokjes waarin de mensen in mijn omgeving de wereld indeelden. Toch hield ik vol. En in 20 jaar tijd bouwde ik een bloeiend bedrijf op met 40 medewerkers, 4 verschillende producties en bij elkaar 150.000 bezoekers per jaar. Met een marktaandeel van 10 procent in Nederland.
Ik wist zwarte cijfers te schrijven in een branche waarin dat niet vanzelfsprekend is. Hoe? Door niet in hokjes te denken. Zo koos ik niet voor een ‘Circus Simsalabim’ voor de hele familie, maar richtte ik me op speciale doelgroepen. In niches waar niemand nog had gekeken, bleek ruimte voor een Evenementencircus, een Kerstcircus, een Gay Circus en voor Circus in de Zorg.
Van piste naar podium
Zakelijk ging het geweldig. We wonnen de Cultuur Award van Noord-Holland en De Opsteker van Utrecht, ons circus vormde het decor voor de tv-serie ‘Circus Noël’. En toen, op het hoogtepunt, trapte mijn lichaam op de rem. Na maandenlange onderzoeken werd het oordeel geveld: hereditaire spastische paraparese, een zeldzame ziekte die het ruggenmerg aantast.
Sinds een paar maanden heb ik een rolstoel en binnen paar jaar kan ik mijn benen helemaal niet meer gebruiken. Het betekende een afscheid: van mijn bedrijf, maar ook van mijn relatie en mijn dromen. Ondanks alle tegenslagen verkocht ik met succes mijn bedrijf en kon ik weer verder kijken. Naar de volgende stip aan de horizon. Die stip bleek een podium. Een podium dat ik gebruik om ondernemers, medewerkers, jongeren en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt te inspireren om ook hun dromen waar te maken. Zo vond ik mezelf opnieuw uit.
De barrière binnen onszelf
Mijn ervaringen heb ik verwerkt in het boek Liggen blijven is geen optie. Daarmee wil ik zoveel mogelijk mensen inspireren om het negatieve om te buigen in het positieve. Om ondanks tegenslagen te kijken naar kansen en mogelijkheden. In tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten, is onze omgeving hierbij niet de grootste drempel. De barrière bevindt zich niet buiten ons, maar in ons eigen hoofd: de hokjes waarin we zelf denken en wat we normaal vinden.
Normaal bestaat niet en hokjesdenken geeft maar schijnzekerheid. Hokjesdenken is: als je dyslectisch bent, kun je geen boek schrijven. Als je in een rolstoel zit, kun je niet ondernemen. De rolstoel geeft me juist de vrijheid om ondanks mijn beperkingen te doen wat ik wil. Daar gaat Liggen blijven is geen optie over: over je doelen aanpassen bij tegenslagen, maar vasthouden aan je missie. Over buiten de lijntjes durven kleuren en de lat steeds iets hoger leggen. Zodat je – ondanks alles – de regie houdt over je leven.
Mijn verhaal gaat over ons allemaal
Vroeg of laat krijgen we allemaal te maken met tegenslagen. Ook jouw leven kan morgen ineens compleet anders zijn. Realiseer je dan dat er soms geen definitieve oplossingen zijn. Door actie te ondernemen, creëer je tijdelijke oplossingen. En daarmee kun je richting geven aan je leven. Natuurlijk zijn er momenten dat het moeilijk is. Je mag best even gaan liggen als het leven je laat struikelen. Geloof me, die momenten waren er voor mij ook.
Maar liggen blijven is geen optie.
Over Alex Sijm
Alex Sijm is spreker, schrijver en theatermaker
Alex is een energieke ondernemer die langzaam de kracht in zijn benen verliest. Door de zeldzame ziekte hereditaire spastische parararese (HSP) moet hij zijn leven ingrijpend aanpassen. Maar dit houdt hem niet tegen om zowel zakelijk als prive zijn dromen na te jagen. En voor Alex betekent dat: andere inspireren om hetzelfde te doen.
