Monica Wigman maakt in 'Regel jij het draagvlak. Een praktisch handboek voor verandercommunicatie' heel duidelijk dat niemand het draagvlak even regelt. Zij geeft wel aan hoe je het benodigde draagvlak kunt verdienen. Essentieel voor Monique Wigman is dat je kiest voor interactie tussen alle betrokken geledingen van management en medewerkers. En als je dat niet wilt of kunt bieden dan kun je beter onverbloemd voor een 'top down' benadering kiezen. Monique Wigman maakt een helder onderscheid tussen de diverse vormen van veranderingen. Van reorganisatie tot fusie of verandering in het ICT-systeem het maakt nogal wat uit voor de communicatieaanpak. In heldere taal beschrijft zij de verschillende manieren om het communicatiebeleid vorm te geven en geeft zij de middelen aan die kunnen worden ingezet. Zij biedt de communicatieadviseur logische bagage om gewenste veranderingen met beleid aan te kunnen pakken. Wigman laat de lezers lekker rondgaan in een schatkamer met verander- strategieën, topmodellen bij verandercommunicatie en suggesties om de stakeholders in kaart te brengen. En zij vergeet de nieuwe media niet. Op zich is veel informatie niet nieuw. Wel nieuw is de link die zij legt met de rol voor de communicatieadviseur. Deze krijgt steeds alternatieven aangereikt om het communicatiebeleid in te richten. Niet van achter zijn of haar bureau even de communicatie bedenken, maar met alle betrokkenen bij de veranderingen; inclusief bestuur en management. Ook nieuw is de uitwerking van Monique Wigman van 'de trap van Quirke'. De trap van Quirke is een bekend model onder communicatieprofessionals. Het geeft antwoord op de vraag voor welk doel je welk middel het beste kunt gebruiken. Hoe meer ambitie hoe meer communicatie nodig is. Moeten medewerkers alleen maar weet hebben van de verandering of moeten zij ook meedoen. Voor dat laatste wijst zij ook op mogelijkheden om het gedrag van betrokkenen bij een verandering te veranderen. Over de bijdrage van communicatie en de inzet van allerlei middelen is men het in communicatiekringen en daarbuiten wel eens. Ook optimistisch is men over de bijdrage van communicatie aan verandering van de attitude; roken of alcohol drinken zijn schadelijk voor de gezondheid. Maar ronduit pessimistisch is men over de bijdrage van communicatie aan de verandering van het gedrag (de huisarts, die nog steeds rookt of drinkt). Monica Wigman wijst op de perspectieven bij gewenste verandering van gedrag als betrokkenen gedragsalternatieven voorgelegd krijgen en daaruit zelf kunnen kiezen. De huisarts wordt in dit model niet gedwongen op te houden met roken en/of drinken, maar hij kan ook matigen (slechts drie of vier sigaretten of drankjes) of bij bepaalde gelegenheden niet en bij andere wel drinken of roken. Dat verhoogt aanzienlijk de kans dat hij door een ander gedrag uiteindelijk gezonder gaat leven. Deze publicatie van Monica Wigman tenslotte helpt elke communicatieadviseur af te komen van het niveau van 'middelenmannetje of-vrouwtje. Met deze bagage kan hij of zij bestuur en management steeds op tijd en op strategisch niveau adviseren. Maar ook voor bestuurders en managers bevat deze publicatie aantrekkelijke informatie over wat met een doordacht communicatiebeleid mogelijk is om het draagvlak voor een gewenste verandering ook daadwerkelijk te realiseren.
Over Martin van 't Klooster
Martin van 't Klooster is zelfstandig communicatieadviseur bij Communicatie met beleid.