strong>Auteur Natascha van Weezel is jong en Joods. Wanneer de vele vragen m.b.t. het Israëlisch-Palestijns conflict zich steeds meer aan haar opdringen, gaat zij op zoek naar antwoorden. Want waarom levert dit conflict ook in ons land zoveel spanningen op en in hoeverre is moslimhaat vergelijkbaar met antisemitisme? Wat is het verschil tussen antizionisme en antisemitisme? En wat te doen wanneer mensen uit jouw eigen gemeenschap je voor ‘nazi’, ‘verrader’ of ‘joodse zelfhater’ uitmaken?
“Ik kende deze mensen persoonlijk, was met hen opgegroeid. Ik had met hen op joodse les gezeten, op de joodse studentenvereniging, of was met hen op vakantie geweest naar –verrassing- Israël. Waren ze die leuke momenten plotseling vergeten? Was dit wat er gebeurde als je je één keer kritisch uitliet over Israël? Was ik nu ineens een zelfhatende joodse fascist geworden?”
Aan de hand van haar ervaringen, aangevuld met interviews met onder andere oud-burgemeester van Amsterdam Ed van Thijn, Marokkaanse activist van het eerste uur Abdou Menebhi, opperrabbijn Binyomin Jacobs en de Palestijnse radicaliseringdeskundige Montasser AlDe’emeh, schetst van Weezel een transparant en onbevooroordeeld beeld van de relaties tussen moslims en joden in Nederland.
“Ze constateert dat het groepsdenken en de etnische obsessie door de jaren heen zienderogen zijn verergerd. Ze ziet dat als de grootste boosdoener en de grootste misdaad die je kunt begaan: Wanneer je mensen niet als individu ziet, maar uitsluitend als onderdeel van een groep, is de implicatie dat iedereen zich namens een bepaalde groep moet verantwoorden. Je komt daar niet los van. Ik vind dat en heel grove schending van je mensenrecht.”
Een uiterst boeiend boek en een eerlijk relaas over de zoektocht van de auteur naar antwoorden op haar vragen, waarbij zij de ‘vijand’ in het conflict onbevooroordeeld en met open vizier tegemoet treedt. Haar doel is niet zozeer discussie als wel ‘begrijpen’ en dat lukt…zo nu en dan.
“Iedere keer opnieuw kom ik erachter dat wederzijds begrip kweken toch wat lastiger is dan ik aanvankelijk dacht. Als het neerkomt op eenrichtingsverkeer, waar doe ik het dan eigenlijk nog voor?”
Is er hoop? Ondanks het feit dat Van Weezel in haar zoektocht ook met regelmaat werd geconfronteerd met weerstand wanneer zij zich, als kritische joodse uitsprak en soms zelfs als ‘verrader’ werd gekenmerkt vanuit haar eigen gemeenschap, meent zij van wel.